Поставањето вето на законот за употреба на јазиците од страна на претседателот на Република Македонија, кое беше детално аргументирано во ова разгледување на законот кој е влезен во Собрание треба да се гледаат и запирките и точките.
-Како што сите сме информирани, опозицијата доставила 35.000 амандмани на законот. То аефективно значи дека за разлика од првото поминување и изгласување на законот, со негово буквално „шверцање“ во законодавниот дом, како и без никакво учество на опозицијата, овој пат за очекување е потемелно разгледување, што се вели, до последна точка и запирка на законот, пишува на својот ФБ пробил професорката и поранешен пратеник од СДСМ, Каролина Ристова-Астеруд.
Според неа опозицијата, во целата ситуација има голема одговорност да ја одигра својата проектирана уставна улога.
-Самото активирање на претседателското вето, со се што последователно следи, преставува школски пример на отелотворување на основната замисла и идеја на уставотворецот заради која и постои овој и ваков уставен механизам. Имено, и кај нас како и во споредбеното уставно право на слободни и демократски земји, законодавното вето на шефот на државата (претседател/каилимонарх) е механизамна „ контролна кочница и врамнотежнување“ ( во оригинал – механизамна „check and balance“) во законодавниот процес, односно во процесот на донесување на општите правни правила по кои ќе живее државната, политичката и општествената заедница, како и сите индивидуи кои ја сочинуваат, објаснува таа.
Според неа оттука, „оваа и ваква „контролнакочница“ и „ врамнотежување“ е уставно дадена шанса за законодавецот (најчесто парламентарното/владино мнозинство) да се (само)корегира“.
-Сето ова добива повеќе на значење заради тоа што во нашиот републикански државно-правен поредок, и законодавниот дом, но и шефот на државата, имаат директен легитимитет од Суверенот – граѓан(к)ите, стекнат на квалитативно ист начин, имено, преку општи, непосредни и тајни избори, заклучува Астеруд.
