дарко митревски – Kurir.mk

Митревски : Големо зло е направено со Преспанскиот договор, не постои Македонија тоа е протекторат

Магдалена Андонова — Tue, 15 Dec 2020 22:17:48 +0000

Дарко Митревски во своето гостување во емисијата „Заспиј ако можеш“ кажа дека големо зло е направено со Преспанскиот договор и дека со него веќе не постои државата Македонија како што ја знаеме. Уште на луѓето не им е јасно какво зло е направено. Прво не постои повеќе Македонија да го разјансиме тоа . Според Преспанскиот договор Македонија е дефинирана како област во Северна Грција. Не постои Македонија. Тоа таму кај што ти сега си во моментот се вика поинаку. И тоа има нема никаква врска со никакви наши политички идеали и никаква наша традиција . Тоа е наметнато име истакна Митревски . Дополнително Митревски потенцираше дека бидејќи не постои името Македонија не постои ни државата Македонија со потпишување на договорот и дека не е суверена земја. Бидејќи не постои Македонија не постои ни државата Македонија. Таа држава сега што е таму е туѓа , тоа е протекторат тоа е една територија наметната на македонскиот народ . Тоа не е суверена Македонија за која гласавме 91 година појасни Митревски.

Митревски: Муртинскиот трговец кој со пиперки е растен го продаде името, тој е морално дно

Ивона Петрова — Tue, 15 Dec 2020 11:48:42 +0000

„Најмногу ги болеше реченицата „Македонија е со тебе“, што мене ми беше во тоа време денес повеќе не, во тоа време беше нејасно зошто, како ова може да ви пречи. Па нели Македонија е свето име? Мене ми е. Вас нели ви е? Епа не им е, го сменија. Македонија не им е свето име“, потенцираше Дарко Митревски во своето гостување во емисијата „Заспиј ако можеш“ на Алфа телевизија. Митревски додаде дека власта и луѓето околу премиерот се морално дно во државата. Поради ова македонскиот народ се срами од оваа власт. „Може да ме обвинат за што сакаат, јас таму немам ни бизнис, ни приватни никакви интереси. Во Македонија немам отидено пет години, а откако се смени името немам намера ни да одам. Затоа што јас таму не припаѓам на таа земја, не припаѓам на нејзината култура. Јас припаѓав на друга земја, која што поинаку се викаше и имаше поинакви идеали“, истакна Митревски. Митревски посочи дека моментално на власта се никаквици, тој човек не е негов премиер, не е негова влада. „Ние на власт ги имаме тие што ги имаме, никаквици. Не знам поинаку како да ги наречам освен дека се никаквици. Но имаме еден друг огромен проблем, што тие никаквици беа во своите злодела поддржани од еден голем дел од македонската елита. И македонскиот народ е народ што е предаден од својата елита. Тоа е нешто што еден вид на срам со кој ние ќе мора да живееме, и јас лично“, рече Митревски. Митревски појасни дека Преспанскиот договор е најголемата катастрофа што можеше да се случи на Македонија по Букурешкиот договор. На тоа потпишување му беше аплаудирано на премиерот и тоа од страна не само на разни некадарници и платеници, туку од страна на нашите најдобри синови на нашиот народ или барем до тогаш се сметаа за најдобри, од разни интелектуалци, режисери, новинари, спортисти, актери итн. „Кој се не го убедуваа македонскиот народ но не успеаја да го убедат дека Преспанскиот договор е многу добар. А, тоа беше една многу грда слика особено од надвор ако се гледа. Македонија на сите нас ни е мајка, тие што живеат таму и на тие што живееме надвор, на сите што не изнедрила ни е мајка. И сега одеднаш имаш ситуација мајкава ја силуваат, а нејзините најдобри синови или вртат глава едни од други, дел од нив, а еден добар дел од нив аплаудираат на силувањето“, објасни Митревски. Митевски рече дека тоа е срам со кој мора да живее македонскиот народ, а власта безброј пати докажа дека нема ни срам,ни перде. Има работи кои што не се продаваат и се тргуваат, остајте го на страна муртинскиот трговец кој со пиперки е растен, кај него се е низ призма за 15 денари. Неговите начела се засноваат на пазар.

Митревски: Песната „Море сокол пие“ е орудие на народот против оваа власт која ја силува Македонија

Ристе Здравков — Tue, 15 Dec 2020 09:19:05 +0000

„Песната во филмот „Трето полувреме“ беше мој избор, јас сакав да се пее некоја народна песна која што полека како на отпорот на трибините ќе стане фудбалска навивачка песна. И после тоа Кирил Џајковски побара од таа песна „Море сокол пие“, да направи акциона музика за нивниот последен натпревар на кој победуваат. Изборот на песната не беше случаен. Барав нешто што има добар ритам, што може да стане навивачка песна, но што истовремено нема никаква политичка конотација, но има борбеност во неа и има географски поим. „Море сокол пие, вода на Вардарот“, не пие на Морава, не пие на Марица туку пие на Вардар. Ние сме народ кој што живее, така на школо не учеа од левата и десната страна на Вардарот. Таа земја од извора па до Солун ние тука живееме, тоа е нашата земја. Таа песна не дефинира нас, каде сме и кои сме и какви сме. Во песната се опишува некаков јунак, како изгледа тој јунак и како се замислуваме себеси и што посакуваме да станеме. Ама, пак ќе речам тоа мислев ќе е добро за на филм, не мислев дека ќе се случи да го гледаме по улиците на Скопје“, истакна Дарко Митревски во вчерашното гостување во емисијата „Заспиј ако можеш“. Митевски додаде дека македонскиот народ треба да е горд на песната бидејќи таа е испеана токму од македонскиот народ, тоа е стара македонска песна. Соколот не пие вода на Црно море и на Дунав, туку од Вардар пие. „Ми е драго што луѓе се сеќаваат на песната и ја користат како инспирација за својот отпор, кон една политика која што мислам дека е погубна за државата“, нагласи Митревски. Митревски посочи дека не му се допаѓа што Македонија се силува пред очите на македонскиот народ, и ние како граѓани немаме друго орудие освен песна. Македонија последен пат во ваква ситуација како денес била во Балканските војни. Тогаш Македонците биле без оружје во рацете, без интелектуална елита, разграбани, силувани, обесчестени и поделени. Прв пат од тогаш во иста ситуација Македонија денес се наоѓа. „Око не ми трепнува, филмот би го снимил уште три пати ако треба. „Трето полувреме“ е дел од мојот живот тоа е сценарио, тоа е приказна која што јас сум ја открил во 1999 година. А, од тогаш поминале 21 година. Јас сум формиран како човек, како уметник низ таа приказна и низ разни други приказни еве една од нив е да речеме оваа афера „Мис Стоун“. Приказните за Македонија од „Досие Скопје“, преку „Балканкан“ до „Трето полувреме“ се мои приказни. Јас никогаш ништо не снимав во Македонија освен приказни за Македонија. И за тоа ми е тешко ова што се случува сега“, рече Митревски.

Митревски: Филмот „Трето полувреме“ беше забранет од министерка за надворешни работи, а тоа беше премолчено од страна на Македонија

Ристе Здравков — Tue, 15 Dec 2020 09:16:20 +0000

Дарко Митревски во своето гостување во емисијата „Заспиј ако можеш“ зборуваше за филмот „Трето полувреме“ и рече бугарската министерката за надворешни работи забранила да се емитува, а тоа беше премолчено од страна на Македонија. Митевски укажа дека овој филм последно бил емитуван на денот на доаѓањето на Борисов во Скопје. Вие сте виделе во изминативе 2-3 години по потпишувањето на Преспанскиот договор сте ги гледале некаде Црно семе или Црвениот коњ? На националните програми? Затоа што оваа нивна министерка за надворешни работи во едно интервју кое што даде за македонски медиум има официјално побарано дека „Трето полувреме“ треба да се забрани и беше премолчено во Македонија и скандалозно. Замислете министер на друга земја доаѓа дома и ви кажува што вие треба да гледате и што треба да снимате? Отворено си кажа дека тој филм треба да го снема и го снема. Беше емитуван последен пат на македонската телевизија на денот на доаѓањето на Борисов во Скопје и мислам дека никогаш повеќе нема да биде прикажан, рече Митревски. Митревски во своето гостување посочи дека филмот „Трето полувреме“ е базиран на настани кои се случиле и придонесе да се одвиваат такви настани во стварноста. Тој е филм кој е правен за минатото, а излезе дека се однесува на иднина. Тоа сценарио е напишано од 2002 година, пред 18 години и на крај памет тогаш не ми било дека ќе предизвика било какви негативни реакции еден ден во Бугарија од многу проста причини. Прво не сум ги познавал работите и не сум знаел дека депуртацијата на македонските евреи и приликите во вардарска Македонија под бугарска окупација во бугарското општество се забранета тема од завршувањето на војната до денес, дека никој не знае за тоа, додаде тој.

Митревски: Северна ќе пропадне заедно со сите што живеат во неа

Предраг Кукиќ — Sun, 21 Oct 2018 10:19:50 +0000

Народите создаваат држави и стануваат нации така што се обединуваат околу некои морални и филозофски вредности, било леви или десни. Да речеме: слобода, еднаквост и братство. Или традиција, семејство, труд. Или правда за сите. Или свои на своето. Или смрт на фашизмот. Или слобода за Македонија. Ниту една од овие вредности нема лукративна или прагматична природа. Не се обединиле Италијанците или пак Германците затоа што државноста ќе им донела повеќе пари, ниту пак за независност се бореле латиноамериканските и азиските народи затоа што сувереноста им била попрактична од колонијализмот. Напротив, тие создале држави во име на некои принципи кои ги сметале за есенцијално “добро” и наспроти некои други кои ги сметале за есенцијално “зло”. Врз основа на овие вредности подоцна се пишуваат устави и закони кои го рефлектираат духот на Доброто, односно борбата на Доброто против Злото. Моќните нации и држави се можат да доведат во прашање, за се можат да направат компромис, секоја кривина да ја фатат и секој друг за нос да го повлечат – но за своите вредности се држат како слеп за стап, дури и тогаш кога отстапувањето од нив би им донело огромна полза. Е сега: за разлика од нациите и државите, племињата имаат исклучиво прагматични (воглавно непишани) закони. Ако им е полесно да уловат човек отколку тигар, стануваат канибали. Ако им се допадне идејата за пљачкосување, уривање и убивање – стануваат вандали. Ако ги убедиш дека Златното теле ќе им даде бериќет, ќе станат и безбожници, еретици, пагани, што и да е. Праќаат старци да умрат во планина, каменуваат прељубници, жртвуваат девици на олтари, се шалтаат од матријархат во патријархат по потреба, во другите племиња гледаат смртни душмани со кои (ако треба) уште утре би станале сојузници – сето тоа само заради гола прагма. Под поимот “добро” тие разбираат се што им носи ќар, под “зло” се што може да им наштети. Кај нив тоа се калкулации, а не морални и филозофски категории. За разлика од нациите, законите на племињата не произлегуваат како резултат на заеднички консензус, туку за нив одлучуваат поглавиците – тие што ќе кажат, така ќе биде. Поглавиците палат и гасат. Тие кажуваат што чини, што не чини. И утре ако згрешат, или го сменат ставот – пак се во право, и племето пак мора да ги слуша и да одобрува. Интересно: речиси секогаш низ историјата, на тие поглавици некоја итра делегација од цивилизација којашто им изгледа примамлива и недостижна ќе им понуди некои шарени стакленца во замена за нешто што изгледа навидум безвезно од аспект на племенските сфаќања…. Поглавиците ќе кимнат со глава, соплемениците ќе вриштат од еуфорија, ќе се накитат сите со стакленца како покондирени тикви сретсело – и после тоа племето ќе исчезне и ќе го проголта заборав, а на негово место ќе никне она што трговците со шарени стакленца ќе посакаат да никне. И затоа: доколку некој што сте го сметале за умен човек од јавните сфери (интелектуалец, уметник, научник, спортист, политичар, итн.) фати да ви го правда сево ова што се случува во Македонија деновиве и месециве, ич дилеми да си немате дека тој некој е племенски мозок поткупен со шарени стакленца. И не губете време да му објаснувате и докажувате – тоа што тие го создаваат не е државна творба, туку племенска територија. Отаму државотворните принципи кај нив не важат. Нивната кула од песок не е создадена врз морални и цивилизациски вредности, туку врз најбанална на-ти-го-дај-ми-го проституција (засега ментална и духовна, но наскоро и физичка). И затоа таа нивна северна творба нема друга иднина освен да пропадне. Заедно си сите кои живеат во неа, и невини и виновни. Тоа е. Да не се лажеме.

Дали од Заев би купиле левис?

Предраг Кукиќ — Fri, 21 Sep 2018 08:04:59 +0000

Во меѓувреме дрпаат и лево и десно ко да не ги чека ветената европска иднина, ами студена и гладна сибирска зима! Од вториот и третиот нивен ешалон можеш едно пет Алкатраза да наполниш, а од првиот – да снимиш римејк на „Гангстерска хроника”. Луѓето со кои тие се ракуваат потоа прстите си ги бројат – да видат да не фали некој. Страв ми е да ги загледам овие кутри нивни следбеници што ги шетаат по митинзи – рацете им се гарант ко во пилана да работат! Ама ете, така е тоа кај народот на кој арамбаши и ајдуци му биле историски јунаци, коментира режисерот Дарко Митревски во својата нова колумна за порталот мкд.мк. Во продолжение ви пренесуваме дел од неговата колумна: А сте биле некогаш во Европа? Сте ја учеле европската историја? Сте ѝ се восхитувале на европската филозофска мисла? Сте ја читале европската книжевност? Сте уживале во европското сликарство? Сте биле љубител на европскиот филм? Сте поминувале часови и денови студирајќи ја европската архитектура? Сте се вознесувале слушајќи ја европската музика? Сте пробале различни европски кујни? Сте учеле некој од европските јазици? Сте биле можеби вљубени во некој маж или некоја жена од Европа? Ако да, тогаш знаете дека помеѓу европските вредности и убавини и она што овие шарлатани се обидуваат да го продадат стои непреминлив и длабок кањон. Тие шверцери на сопствените животи, со својата простачка ароганција, со своето плитко знаење, со својата незаситна лакомост и отсуство на секаква етика, се негација на европскиот сон. И затоа да ве прашам, онака најискрено: дали од овие луѓе очекувате да ви ја испорачаат Европа? Одговорот се подразбира – бидејќи само будала би одговорила со „Да”. Односно би заокружила „За”. Целата колумна на Дарко Митревски на следниот линк.

Дарко Митревски: Засекогаш моја, никогаш Северна!

Даниел Василев — Thu, 05 Jul 2018 07:48:07 +0000

Дарко Митревски е Македонец кој во моментот живее во Соединетите Американски Држави. Тој преку видео обраќање порача дека е против промена на името во Република Северна Македонија, оградувајќи се од некакви си националистички ставови. Митревски во видеото прави споредба меѓу американските и македонските идеали. -Кон тие исти идеали, наводно, се стреми и Македонија, но на еден чуден начин. Со порази, наместо со победи. Одамна ние си го сменивме знамето, сега планираме да си го сменима и Уставот и името. Се ни е лесно да смениме, само самите себеси никако да се смениме. Се плашам дека еден ден кога нас повеќе ќе не нема, нашите правнуци кога ќе посакаат да стават рака на срце нема да не споменуваат со заклетва, туку со клетва и дека нашето време нема да заслужува ниту еден единствен стих, потенцираше Митревски.

Дарко Митревски: Името означува идентитет- договорот со Грција треба да заврши во канта за ѓубре, каде што му е местото

Саше Стојановски — Fri, 15 Jun 2018 17:14:57 +0000

Почитувани сонародници, Чувствувам лична, човечка потреба да одговорам на повиците за јавна дебата што деновиве фрчат од разни страни и да се вклучам во неа. Се надевам дека нема да ме сметате за натрапник само затоа што живеам во друга земја и под друго знаме, со соседите зборам друг јазик и на јавни свечености пеам друга химна – бидејќи со вас сè уште делам ист идентитет. Додуша, уште некој ден. Додека не го смените. Знам, знам дека верувате дека вие не менувате идентитет, туку име. Знам и ве разбирам, затоа што сите така ви зборат и во тоа ве убедуваат. Арно ама, не е така. Имено, името означува идентитет. Ако не ми верувате, ѕирнете си ја личната карта: таму има фотографија со вашиот лик, а до неа стои име и презиме со кое тој лик се именува. Сменете го тоа име, и одеднаш сите ваши документи стануваат неважечки: самата лична карта, вашиот пасош, вашата возачка дозвола, вашиот извод од книгата на родените, венчаница, имот запишан во катастар, членска карта од партија или библиотека... Сè што дотогаш се однесувало на вас ќе мора да се ревидира, вклучително и називот на вашиот фејсбук-профил. Чудна сила имаат имињата. Дури и предметите се безлични сè додека не ги именуваме, а камоли пак луѓето и народите. Античките комедиографи оделе дотаму што дури тврделе дека „nomen est omen”, односно дека името е знак не само за тоа кои сме, туку и какви сме.... Се разбира, никој од нас не е сосема задоволен од тоа каков е. Некој не е среќен со својот изглед, па држи диета или штеди пари за естетска хирургија. Друг можеби не си ги сака навиките, па се обидува да остави цигари или да престане да грицка нокти. Има и такви што не ги сакаат другите или пак не се сакаат самите себеси – што е дел од нивниот карактер на кој можеби треба да поработат. Но само психијатриски случаи сметаат дека со промена на идентитетот ќе успеат да се изменат себеси и да ги решат своите наталожени проблеми. Во таков психијатриски случај, почитувани, деновиве ја претвораме сопствената татковина. Нема збор, си има таа еден куп проблеми, сиротата. Кога ќе размислам, речиси и нема област во која Македонија не се дави во проблеми: агрономија, безбедност, владеење на правото, градежништво и урбанизам, драма и театар, економија и екологија... Може вака по азбучен ред да набројувам со денови, и не само по азбука туку и по абецеда, и на латиница и на кирилица и на глаголица... Толку многу маки трга таа земја што нема доволно букви да ги опишат. Но имам една убава вест: со исклучок на еден, сите нејзини проблеми се решливи. Како? Па така, лесно. Само треба да се распрашаме кој друг на планетава имал сличен или ист таков проблем, да видиме како тие го решиле – и потоа да го примениме нивниот модел. Да речеме, ако имаме проблем со сообраќајот во центарот на Скопје, да побараме совет од градските татковци на некои престолнини што таков проблем немаат – да речеме Прага или Берлин. Ако сакаме да го намалиме загадувањето, можеме да се информираме како тоа пред нас го сториле многу поголеми метрополиси од типот на Лос Анџелес. Сигурен сум дека Германците би можеле да ни кажат како да ја унапредиме јавната хигиена, а Норвежаните да нè подучат каков однос да имаме кон природата. Може да се консултираме и за некои пожешки теми: слушам дека возењето во алкохолизирана состојба е искоренето во Малезија, трговијата со дрога речиси и не постои во Виетнам, а на Куба малтене и нема криминал. Да не збориме за тоа дека во Танзанија, Бразил, Конго, САД, Гана, Аргентина и Мадагаскар во многу поголема хармонија живеат бајаги повеќе етнички заедници отколку кај нас – и тоа без претходно да потпишале рамковен договор. Значи, сè што треба да се направи е да се следат туѓите стапки, дисциплинирано да се изодат патеките што други пред нас веќе ги преминале – и нашето секојдневие да биде песна! Дали ние тоа го правиме? Не, се разбира. Дали ние тоа имаме намера да го направиме? Се разбира дека не. А зошто не? Е зошто де? Се чини дека граѓаните на Македонија не сакаат да учат од туѓи искуства, туку како повеќе да сакаат туѓинци да дојдат и да им ги решат проблемите. И затоа, како што малите деца бараат цицка - ние бараме влез во ЕУ и НАТО. Да не бидам погрешно сфатен: мислам дека членството во овие два сојуза за нас би било исклучително полезно. Ако ништо друго, барем да излеземе од визбата во која сме залегнале и да почнеме малку да се дружиме со други луѓе, да кршиме јазик на други јазици и да дозволиме да нè оплеменат и некои други култури. Но дали навистина мислите дека членството во НАТО и ЕУ ќе ви ја исчисти атмосферската канализација, па нема да ви се случуваат поплави? Дали навистина сметате дека образовниот систем, за кој статистиките покажуваат дека произведува функционално неписмена младина, самиот од себе ќе ви се подобри? Зарем сериозно верувате дека магично ќе ви се залечи болното здравство, па ќе престанете да бидете европски рекордер во смртност на новороденчиња? Се мајтапите или мртви-озбилни тврдите дека европското знаменце пред институциите ќе ви го подобри јавниот превоз? Доколку беше така, зарем во Романија денес ќе цветаше корупцијата? Ќе имаше ли авторитарни влади во Унгарија и Полска? Немаше ли да биде искоренета невработеноста на југот на Италија? Зарем ќе се иселеше една третина од популацијата на Бугарија? Ќе можеше ли да се случи радикално десна влада во Австрија? Ќе успееше ли брегзитот? На крајот на краиштата, ќе ми беше ли мене Доналд Трамп претседател? Не, почитувани. Не така. Та не сме саде ние, та не сме саде тука. Проблеми си имаат и другите народи. Всушност, сите народи на светот. И како што реков погоре, никој од нас и никој од нив не е сосема задоволен од самиот себеси. И земјите, исто како и луѓето, работат на тоа да им биде подобро со тоа што ќе си го сменат изгледот, навиките, карактерот... Но само Македонија мисли дека ќе ѝ тргне така што ќе си го смени идентитетот. А реков погоре кој смета со промената на идентитетот ќе му се смени животот: само психијатриските случаи! Некој сега ќе рече: па нормално дека сме случаи, побудалевме овие 27 години! Разбирам, ама во тие 27 години имаше околу нас такви што беа во војна (Хрватска), под санкции (Србија), на работ на масовна глад (Бугарија), во целосен хаос (Албанија)... па сепак сите тие денес се троа понапред од нас. Извинете ако сум индискретен - ама да не е малку и до нас? Ај ве молам размислете. И земете го предвид фактот дека сите наши проблеми некој друг на своја кожа веќе ги има искусено и решено. Буквално сите - освен еден. Тој еден уникатен проблем е проблемот што го имаме со Грција. И намерно велам проблем, а не велам „спор за името”. Спорот можеби и ќе се реши – ама проблемот ќе остане. Тој проблем, почитувани, извира од низа злостори што тежнеат да бидат не простени, ами заборавени. Злостори починети врз вашиот и мој народ: илјадници безмилосно претепувани луѓе, стотици гранатирани домови, којзнае колку убиени цивили, којзнае колку деца сурово тепани затоа што го зборувале мајчиниот јазик, луѓе терани да пијат рицинус како казна што ги пееле своите народни песни, селани палени во своите храмови, млади мажи праќани на пусти острови за да прифатат дека се нешто што не се, бебиња одземани од своите мајки за да бидат преобратени во друга етничка припадност, цели генерации набркани од своите огништа, без право да се вратат, без право да си ги посетат гробиштата на предците, без право да си ја побараат земјата што била нивна... И сето тоа од страна на држава што ги негира не само мртвите, ами и живите! Добро, знам јас добро дека нема народ што не трпел неправда. И немојте да мислите дека ние во таа приказна сме биле само жртви, а не и џелати. Можам детално да ви ги документирам многуте злосторства, палежи, убиства, ѕверства и масакри што нашите комити ги извршиле не само врз нивни недолжни луѓе, туку и врз своите словенски собраќа што одбрале да се молат во црквите на Цариградската патријаршија наместо во оние на Бугарската егзархија. Мрачна е таа историја, и нашата и нивната... Но дали сметате дека деновиве на сето тоа ставаме точка? Дали навистина мислите дека ќе си дадеме прошка едни на други така што ќе го прифатите членот од договорот што налага секој Македонец јужно од Евзони, сами по своја волја, при здрава свест и совест – да го сметате за Грк? Дали сериозно верувате дека со согласноста во наведувањето на топонимите во Егејска Македонија предност да им давате на ендонимите наместо на егзонимите не се откажувате од своето културно и јазично наследство во тие предели? Дали мртви-ладни ќе можете да застанете пред гробот на таткото на својата нација, Гоце Делчев, и според преземената обврска да измрморите дека бил роден во Килкиза – наместо во Кукуш? Дали сте подготвени да ги преименувате сите бастиони на сопствената државност, сето она што содржи „македонско” во својот назив: МАНУ, МПЦ, МРТ, АРМ, МНТ... Дали вие тоа наивно верувате дека сте добиле гаранција за признавањето на својата македонска посебност од својот јужен сосед – чиј премиер не издржа уште наредниот ден јавно да ви ја негира етничката припадност? На крајот на краиштата, дали би оделе до таму да се откажете и од Илинден и од АСНОМ, извориштата на вашата национална гордост? Се надевам, почитувани, дека на сите овие прашања ќе одговорите со НЕ. И дека договорот со Грција ќе заврши онаму каде што заврши идејата за „Република Илинденска Македонија”: во канта за ѓубре, каде што му е местото. И дека не сте мали деца за да им поверувате на сите оние што деновиве со насмевка на лицата ве тапкаат по рамо... И јас, бре, би ве тапкал да сум на нивно место: ем нивниот проблем решен, ем нечиј туѓ газ ќе добие сто стапа како цена што мора да се плати за тоа решение! Се надевам, почитувани, искрено се надевам, малтене молам бога (иако сум заколнат атеист) дека не умрел Македонецот во вас... Но доколку одговорите со ДА, тогаш јас и вие немаме ништо заедничко, па дури ни ист идентитет. Не сме од ист калап правени, немаме исти мисли во главата, не ни гори ист пламен во срцето... И во тој случај проштевајте што ви го арчам времето. Но барем на разделба да ви кажам, да не ми тежи на душава: нема народ во светската историја што од себеси се откажал на начин на кој вие тоа го правите изминативе денови – со радост, веселба, прослава... Кога тој панаѓур ќе помине, и кога наредното утро ќе се погледнете во огледало – сите работи што ве прават незадоволни од самите себеси и понатаму ќе бидат видливи: и изгледот, и навиките, и карактерот... Само идентитетот ќе ви го нема. Дарко Митревски, режисер (колумната е објавена на порталот МКД.мк)