оживување – Kurir.mk

Во ледени комори на -135 С ги чуваат телата на оние кои ги чекаат повторно да оживеат: Најмладиот член на здружението 2 годишно дете

Ристе Здравков — Wed, 16 Nov 2022 16:57:56 +0000

Здружението за продолжување на животот „Алкор“ ги складира телата на оние кои решиле да бидат замрзнати по смppтта и во таа состојба чекаат технологијата да напредува доволно за да ги врати во живот. Иако досега вакви работи сме гледале само на филмови, има луѓе кои веруваат дека со развојот на технологијата ќе биде можно покојникот да се врати во живот. Нивната надеж ја зголеми и здружението за продолжување на животот „Алкор“ во Аризона, кое е своевидно складиште за телата на оние кои по cmpтта решиле да бидат замрзнати и во таа состојба го чекаат процутот на технологијата. Во моментов во складиште се 199 човечки останки, кои се чуваат „свежи“ со течен азот кој ги одржува на -135 степени Целзиусови. Имено, на толку ниска температура престануваат сите клеточни функции, а органите остануваат непроменети додека не се одмрзнат, пишува Дејли Мејл. Најмладиот член на ова здружение е двегодишно девојче од Тајланд чии родители се надеваат дека наскоро ќе можат повторно да бидат со неа на овој свет. Имено, на девојчето во април 2021 година и била дијагностицирана прогресивна церебрална парализа, а по сите обиди за лекување, таа починала во јануари оваа година. Ова беше единствената надеж на родителите повторно да ја видат својата ќерка. Но, криогенското замрзнување ги привлекува и богатите и ексцентричните, така што во „Алкор“ лежи телото на американскиот програмер кој прв работеше на дебагирање и надградба на отворениот код на Биткоин и кој почина во 2014 година, по петгодишна битка со амиотрофична латерална склероза. (АЛС). За да успеете да го замрзнете вашето тело, треба да издвоите вистинско мало богатство. За таков потфат треба да платите 200.000 долари за да обезбедите високотехнолошки замрзнувач, додека по аукциска цена од 80.000 долари можете само да го замрзнете мозокот. Кога станува збор за замрзнување на мозокот, корисниците кои ќе изберат „да го спасат само овој орган“ чекаат напредна технологија за да им создаде сосема ново тело. Се чини дека постапката за замрзнување е дека целото тело е сместено во големи цилиндрични комори заедно со три други тела. Кога некое лице ќе умpe, лекарите мора брзо да реагираат за безбедно да го зачуваат телото и да го подготват за замрзнување. Првиот чекор вклучува исцедување на крвта и другите течности од телото, а потоа потопување во течност што наликува на антифриз. Ова ја спречува кристализацијата и оштетувањето на клетките за време на процесот на замрзнување. Телото потоа се преместува во буре кое не користи електрична енергија за складирање, туку се полни со свеж азот еднаш неделно. Иако многумина се надеваат на ваков тип на „оживување“, во моментов ниту еден научник или лекар не може да потврди дека тоа ќе се случи и дали е воопшто можно такво нешто.

Никако оживување: Лекарите искрено зошто не прифаќаат реанимација

Ивона Петрова — Fri, 02 Feb 2018 20:53:54 +0000

Иако сите умираат кога – тогаш, дури и оние кои боледуваат од терминални болести ретко се свесни за својата смртност, како и нивните блиски, па имаат нереални очекувања за тоа што можат се да преземат лекарите. Работа на лекарите стана давање надеж и преппишување лекови, но во ситуација во која треба самите да одлучат какво лекување сакаат, многу почесто одбиваат лекување. Лекарите, исто така, не сакаат оживување. Зошто? Оживувањето се одвива во следниве фази: притисок на градите, интравенозни лекови, механичко вдувување воздух и дефибрилација. Во случаи во кои целта не е само преживување, туку и враќање на претходно ниво на функционирање, шансите за успех се загрижувачки мали. На крајот, ало лекар ви понуди операција која има само 1.7 % шанси да ја подобри вашата состојба, а истовремено е болна и вознемирувачка, веројатно не би прифатиле. Во нашето општество грижата и љубовта се изедначуваат со „ќе направам се“. Како што стареат луѓето, акцентот треба да се стави на квалитетот, а не на квантитетот на животот, што луѓето често го занемаруваат, па од себични приичини не сакаат да пуштат никого. Најчесто човек се оживува заради доброто на ужаленото семејство, а не за остатокот од животот да го помине неподвижен и врзан за апарати, како што бива. Улогата на лекарите е да лекуваат болести, а кога ќе дојде до тоа – да ја олеснат смртта. -Татко ми одби реанимација и кога му пукна артата, не се противев ан неговата одлука и го пуштив да си замине. Го одржувавме во живот колку додека да се поздрави со сите. Да сум во длабока кома, не би сакал вештачки да ме држат жив – тоа нема смисла, вели нефрологот Паскал Лејн. Оживувањето не е гаранција за преживување и за водење живот каков што имал пациентот пред болеста. Сликата која ни ја дава Холивуд, е лажна. Просечно, млад, здрав човек (што значи дека функциите на мозокот се беспрекорни) е само 30 отсто. Кај старите луѓе со хронични болесто 1 до 3 отсто. За некои пациенти – нула. Луѓето мислат дека оживувањето функционира така што ве враќаат од мртвите, станувате од постела и трчате маратон. Сепак, стварноста е инаква – најлесто се јавуваат оштетувања на разни органи и системи. Долгорочно пациентите можат да завршат со лоши невролошки функции, зависни од апарати за дишење, без надез за враќање на старо поради белодробни болести и други здравствени компликации. Можат да бидат врзани за кревет и да развијат чиреви на разни места на телото. Тие чиреви, отворени рани, можат да се инфицираат. Често се врзани за креветот за да не си ги извадат цевчичата преку кои живеат, но многу од нив сепак успеваат до дилириум. Многу пациенти добиваат уринарни инфекции, па мора да користат катетар. Семејствата, пак, наместо да го почувстввуаат задоволството од присуството на саканиот член, се чувстввуаат заробено од ситуацијата, веруваат дека нивниот близок го победил инфарктот, но неправедно е врзан за кревет.