Поучна приказна – Kurir.mk

Поучна приказна: Вашето „Не е моја работа“ може да ви се врати како бумеранг

Ивана Ефремовски — Wed, 23 Nov 2022 07:51:48 +0000

Еднаш си живеел еден селанец. Никогаш никому не помагал и не учествувал во работите на селото. Ако му кажат дека некој е тажен или во неволја, дека на некој итно му е потребна помош, тој одговарал: „Не е моја работа“. Овој селанец некогаш одгледувал ориз. Собрал огромна вреќа со ориз, едвај ја натоварил на грбот и отишол на пазар – да го продаде целиот ориз попладне. Додека беше на пат и неговиот постар комшија отишол во истата чаршија – да си ги продава плодовите. По пат разговарале меѓу себе. Старецот го прашал селанецот: Слушнав дека не му помогна на соседот кога му изгоре куќата. Дали е ова точно? „Да, тоа е неговата куќа. Не е моја работа, не си го пикам носот. Секој си ја чува куќата“. Па, ако видите човек во неволја? Ако сега никој освен тебе не може да му помогне, а воопшто не ти е тешко да помогнеш, дали тогаш би помогнал? „Зошто секој би бил вклучен во туѓ живот. Ти велам, не е моја работа. Немам никаква корист од тоа. Запомнете, човеку, никогаш не треба да се мешате во туѓите работи“. „Па, како што велиш, тоа не е твоја работа“, одговори старецот. Заминаа на долго патување и најпосле стигнаа до градската чаршија. Одеднаш, селанецот почна да гледа наоколу, започна да трча наоколу, истрча и неколку метри назад. А старецот полека редеше зеленчук и не го гледаше, односно се подготвуваше да продава. Селанецот истрча до старецот, почна да мавта со рацете и да вика: „Зошто не ми кажа дека вреќата со ориз ми е скината? Го истурив целиот ориз по пат. Немам што да продадам освен мојата искината торба. Како можеше да молчиш? „Сам кажа, тоа не е моја работа. Затоа не се мешав во вашата работа“, одговори старецот. Вистина е дека не треба да даваме совет ако некој не го бара тоа од нас или не сака да го слушне. Човек не треба да се меша во туѓи животи и работи, но често се чини дека модерниот свет тоа го сфатил премногу „буквално“. Емпатијата е исклучително важна Тоа укажува дека не можеме и не треба да бидеме еден без друг. Затоа е важно да се погледне наоколу и да се види – дали на некој од нашата околина му треба помош, дали на некој очајно му треба разговор, прегратка… Кога си помагаме, создаваме круг на добри дела кој се проширува и расте и го прави овој свет подобро место за секој од нас.

Поучна приказна која треба да ја знаете: Судијата кажал вистина која може да ви го промени погледот на животот

Ивана Ефремовски — Wed, 14 Sep 2022 13:48:00 +0000

Еднаш, многу одамна, живеел некој старец којшто постојано ширел некакви гласини. Еден ден тој раскажал дека неговиот сосед е крадец. Како резултат на тоа, младиот човек бил уапсен. Неколку дена подоцна се докажало дека е невин, па откако бил ослободен тој го тужел старецот за погрешно обвинување. Во судот, старецот му рекол на судијата: „Тоа беа само коментари, тие не наштетија никому.“ Судијата, пред да ја донесе пресудата за овој случај, му рекол на старецот: „Напиши ги на хартија сите работи коишто ги кажа за својот сосед. Исечи ги на мали парчиња и на пат кон дома, фрли ги низ прозорецот од автомобилот. Па, утре дојди да ја слушнеш пресудата.“ Наредниот ден, судијата му рекол на старецот: „Пред да ја добиеш пресудата, сакам да отидеш надвор и да ги собереш сите парчиња од хартијата којашто вчера ја фрли надвор од прозорецот на автомобилот.“ На ова старецот рекол: „Не можам да го направам тоа! Ветрот ги разнесе сите и нема да знам каде да ги најдам.“ Судијата продолжил: „На истиот начин, зборовите и коментарите може да ја уништат честа на една личност до толкава мера што тој или таа нема да бидат во можност да го поправат тоа. Ако не можеш да зборуваш добро за некого, подобро не зборувај ништо. Да направиме сите да бидеме господари на нашите усти, за да не бидеме робови на нашите зборови.“ Озборувањата се полоши од крадците затоа што тие крадат нечие задоволство, чест, углед и кредибилитет, кои се невозможни за враќање. Па, запаметете го ова: Кога ви се лизгаат нозете, секогаш можете да ја вратите рамнотежата, но кога ви се лизга јазикот, никогаш не ќе можете да ги вратите зборовите.

МОЌНА И ПОУЧНА ПРИКАЗНА: „Кој волк победува, дедо?“

Ивана Ефремовски — Wed, 23 Mar 2022 21:57:01 +0000

Еден постар Индијанец на својот внук му ја раскажал следнава приказна: -Во луѓето се одвива непрекината борба. Тука секогаш се борат два волци. Еден е лош – тој е стравот, гневот, зависта, каењето, огоченоста, лагите… Другиот е добар – тој е радоста, мирот, љубовта, надежта, добрината, сочувството, великодушноста, вистината, раскажал старецот. -Кој волк победува, дедо? – го прашал внукот на крајот. Оној кој повеќе го храниш, одговорил стариот Индијанец.

Поучна приказна: Пушти ги луѓето нека зборуваат, живеј си го животот

Катерина Бојаџиева — Wed, 19 May 2021 18:38:33 +0000

Оваа приказна можеби сте ја чуле многупати, можеби ниту еднаш, но секео вреди да се прочита и да се извлече поуката која таа ја носи. Си живееле еднаш маж и жена, кои имале дванаесетгодишен син и едно магаре. Одлучиле да заминат на патување, да работат и да го запознаат светот и така тргнале на пат. Кога дошле во првото село, луѓето коментирале: „Погледнете го ова невоспитано момче. Тоа седи на магарето, додека неговите кутри родители го влечат.“ Тогаш жената рекла на својот маж: „Нема да дозволиме луѓето да зборуваат лошо за нашиот син.“ Мажот го симнал детето од магарето и седнал на него. Кога дошле во друго село, луѓето мрмореле: „Погледнете го ова, нека се засрами човекот што дозволува неговата жена и неговото дете да го влечат магарето додека тој седи.“ Тогаш одлучиле дека жената ќе седи на магарето, а мажот и детето да ги држат уздите. Така тие пристигнале и во трето село каде што луѓето повторно коментирале: „Кутар човек! Цел ден работел, а неговата жена седнала на магарето. И кутро дете, којзнае што уште го чека со таква мајка.“ После ова одлучиле сите тројца да се качат на магарето и продолжиле да патуваат. Кога дошле во следното село, слушнале како луѓето коментираат дека грбот на сиротото магаре ќе пукне од преголема тежина. И тогаш сите тројца одлучиле да се симнат и да пешачат. Кога поминувале низ следно село, не можеле да поверуваат на коментарите од луѓето кои им се смееле: „Видете ги овие три будали… пешачат, а имаат магаре кое што може да ги носи. Зар не би било нормално еден да поштедите од пешачење, а само двајца да пешачат.“ Секогаш ќе те критикуваат и ќе зборуваат лошо за тебе што и да направиш. Тешко е да им удоволиш на сите, а и тешко е да пронајдеш личност на којашто ќе ѝ бидеш добар таков каков што си. Пушти ги луѓето нека зборуваат, живеј си го животот.

Поучна приказна: Понекогаш погледнете и од другата страна на ѕидот

Ивана Ефремовски — Wed, 28 Oct 2020 10:27:58 +0000

Една млада жена била многу горда на цвеќињата во нејзината градина. Таа го наследила ова хоби од нејзината баба, која ја научила како да ги сака и да се грижи за своите цвеќиња, исто како неа. Токму затоа и никој не можел да се натпреварува со убавината на нејзината цветна градина. Еден ден, додека разгледувала каталог со цвеќиња, таа забележала фотографија од можеби најубавото растение кое некогаш го видела. „Мора да го имам!“ – си рекла таа во себе и веднаш го порачала. Кога растението пристигнало, таа веќе имала подготвено место за него. Го засадила во близина на еден камен ѕид, во задниот дел од дворот. Тоа брзо пораснало, со прекрасни зелени лисја кои се искачувале по ѕидот, но сè уште немало цветови. Таа продолжила да се грижи за него, па дури и му зборувала со надеж дека ќе му помогне да расцвета. Но, растението останало зелено. Едно утро, по неколку недели, таа стоела пред ѕидот и размислувала колку е разочарана затоа што нејзиното прекрасно растение не расцутило. Толку била лута, што дури помислила да го исече и да засади нешто друго на негово место. Токму во тој момент, нејзиниот сосед инвалид, чиј двор бил споен за нејзиниот, ја викнал преку камениот ѕид. „Ти благодарам многу! Не можеш ни да замислиш колку уживам во цвеќињата кои израснаа на растението кое го посади!“ Младата жена влегла низ вратата во неговиот двор и видела дека на другата страна од ѕидот, растението биле преполно со цветови. И да, тоа навистина биле најубавите цветови кои некогаш ги видела. Поука: Само затоа што не можете да го видите добриот резултат од вашата работа, не значи и дека тој не постои.

Поучна проказна: Има нешто полошо од кражба и некој полош од крадец

Ивана Ефремовски — Wed, 21 Oct 2020 13:21:13 +0000

Многу поучна приказна: Замислете дека вашата болка е сол…

Ивана Ефремовски — Tue, 13 Oct 2020 09:46:15 +0000

Еднаш еден несреќен млад човек го посетил стариот учител и му рекол дека има многу проблеми во животот, па го прашал за совет. Стариот учител му рекол да стави шака сол во чаша вода и да ја испие. „Како ти се допаѓа водата?“ – го прашал учителот. „Грозна е“, одговорил младиот човек. Учителот се насмеал, а потоа му рекол на младиот да земе уште една шака сол и да ја стави во езеро. Тие се движеле во тишина до езерото во близина и кога пристигнале, ученикот ја фрлил солта во него. „Сега испиј малку вода од езерото“, му рекол учителот. Додека тој ја пиел водата, учителот го прашал: „Како ти се допаѓа?“ „Добра е“, одговорил младиот. „Има ли вкус на сол?“ – повторно прашал учителот. „Не“, рекол младиот. Учителот седнал покрај напатениот млад човек, ја земал неговата рака и му рекол: „Болката во животот е оваа сол, ни помалку, ни повеќе. Количината на болката во животот секогаш останува иста, потполно иста. Но, чувството за болка кое ние го доживуваме зависи од садот во кој ја сместуваме. Токму затоа, кога ќе те боли, единствено нешто што можеш да направиш е да го прошириш своето чувство за овие нешта. Престани да бидеш чаша. Стани езеро.“

Што сеете, тоа ќе жнеете: Моќна поука од приказната за старецот и дрвената чинија

Ивана Ефремовски — Mon, 12 Oct 2020 18:43:17 +0000

Еден истоштен стар човек отишол да живее со синот, неговата сопруга и 4-годишниот внук. Рацете на старецот се треселе, неговиот вид бил заматен, а неговото движење бавно. Тие секогаш јаделе заедно на трпезариската маса, но треперливите раце и лошиот вид на старецот предизвикувал многу проблеми. Храната паѓала од неговата лажица на подот, чашата млеко се слизнувала од неговите раце и се истурала врз масата… Синот и неговата сопруга почнале да се нервираат поради нередот. „Мора да направиме нешто за татко ми“, рекол синот. Не можам да издржам повеќе истурено млеко, гласно јадење и храна на подот“. Токму затоа тие поставиле мала маса во аголот од просторијата каде што дедото ќе јаде додека останатите уживаат во ручекот на големата маса. Бидејќи тој скршил неколку чинии, неговата храна била сервирана во дрвена чинија. Времето поминувало и понекогаш кога тие го погледнувале за време на ручекот можеле да забележат мала солза во неговото око додека седел и јадел сам. Сепак, единствените зборови кои парот му ги кажувале биле остри критики кога ќе му паднела виљушката или пак, кога ќе истурел храна. 4-годишното дете набљудувало во тишина. Една вечер, пред вечерата, таткото забележал како синот си игра со дрвени остатоци на подот. Тој љубезно го прашал „Што правиш?“ Исто толку љубезно и синчето му одговорило, „Ох, правам мали чинии за тебе и мама со цел да можете да ја јадете вашата храна кога ќе пораснам“. Детето се насмеало и се вратило назад на работа. Оваа изјава толку силно ги погодила неговите родители, што тие останале без зборови и се расплакале. И покрај тоа што не изговориле ниту еден збор, и двајцата знаеле што треба да се направи. Истата вечер мажот му подал рака на дедото и внимателно го одвел до фамилијарната маса каде што тој јадел со останатите до крајот на својот живот. Поради некоја чудна причина, ниту сопругот ниту сопругата веќе не се грижеле за паднатите виљушки, истуреното млеко или дамките врз чаршафот. Поука: Вие го жнеете тоа што сте го сееле. Без разлика на вашата врска со родителите, тие многу ќе ви недостасуваат кога нема да бидат повеќе дел од вашиот живот. Секогаш почитувајте ги, грижете се за нив и сакајте ги!

„Ружа за мајка ми“ – поучна приказна која ќе ви ги насолзи очите

Ивана Ефремовски — Mon, 12 Oct 2020 17:42:10 +0000

Еден човек застанал покрај цвеќара за да порача цвеќиња за неговата мајка. Таа живеела околу 300 километри оддалечена од него, па токму затоа и сакал од цвеќарата да ѝ ги достават. Но, само што излегол од неговиот автомобил веднаш забележал како мало девојче седи покрај цвеќарата и плаче. Кога ја прашал што се случило, таа му одговорила, „Сакав да ѝ купам црвена ружа на мојата мајка, но немам доволно пари.“ Мажот се насмевнал и рекол, „Дојди со мене, јас ќе ја купам ружата.“ Тие влегле во цвеќарата и тој побарал една ружа за девојчето и порачал букет за неговата мајка, оставајќи ја нејзината адреса. Кога излегле од таму, тој се понудил да го одвезе девојчето дома. „Да, те молам. Може да ме однесеш кај мојата мајка“, му рекла таа. Но, наместо дома, таа го одвела на гробишта, каде што ја поставила ружата покрај една нова надгробна плоча. Откако го видел тоа, мажот се вратил во цвеќарата, ја откажал нарачката, купил веднаш еден букет и отишол кај неговата мајка за лично да ѝ ги даде цвеќињата. Поука: Животот е краток. Поминувајте колку што е можно повеќе време сакајќи ги и грижејќи се за вашите најблиски. Уживајте во секој момент со нив пред да биде доцна. Не постои ништо поважно од семејството.

Непотребна тежина: Поучна приказна која може да ви го промени животот

Ивана Ефремовски — Fri, 09 Oct 2020 10:57:26 +0000

Мудроста не е поврзана со годините. Вие можете да бидете мудри и на 30 и на 60 години. Искуството и различните животни околности влијаат многу врз начинот на кој еден човек размислува. Токму затоа прочитајте ја оваа инспиративна приказна за непотребниот багаж која има моќ да го промени целосно вашиот живот. Еден ученик го прашал својот учител: „Вие сте толку мудри, секогаш добро расположени и никогаш не се лутите. Помогнете ми и на мене да станам ваква личност.“ Учителот се согласил да му помогне на ученикот и го замолил да донесе еден компир и проѕирна кеса. „Кога некому ќе се налутиш и ќе ја скриеш својата лутина, земи еден компир, па од едната страна напиши го твоето име, а од другата името на личноста со која сте расправале и потоа стави го компирот во кесата“, му рекол учителот. „И тоа не е сè. Потребно е секогаш со себе да ја носиш оваа кеса и секој пат кога ќе се почувствуваш така да ставиш во неа еден компир“, додал тој. Ученикот се согласил. Како што поминувало времето, така кесата се повеќе се полнела со компири и станувала потешка. На ученикот почнало да му станува многу непријатно да ја носи со себе, бидејќи покрај тоа што била многу тешка, компирите кои биле први ставени во кесата, почнале да се расипуваат, притоа ширејќи непријатен мирис. Токму затоа ученикот му пристапил на учителот и му рекол: „Невозможно е ова да се носи со себе. Прво, кесата е премногу тешка, а второ компирите се расипуваат. Предложи ми нешто друго.“ На тоа учителот одговорил: „Истото тоа се случува и со твојата душа. Кога некому ќе се налутиш или ќе го навредиш, во твојата душа се создава тежок камен кој не се забележува веднаш. Потоа каменот станува сè поголем и овие постапки се претвораат во навики, навиките во карактер, а потоа од карактерот настануваат лоши пороци. И целиот тој товар го носиш со себе, па со тек на време ќе станува потежок, па дури и невозможен за носење. Јас ти дадов можност да го набљудуваш целиот тој процес од страна. Токму затоа, следен пат кога ќе одлучиш да се налутиш или некого да навредиш, размисли дали тој камен ти е навистина потребен.“