ванчо петрушевски – Kurir.mk

Пет години од смртта на Ванчо Петрушевски – беше и остана еден од најталентираните актери во земјава

Дарко Андоновски — Fri, 25 Aug 2023 05:52:32 +0000

Денеска, 25 август, се навршуваат пет години од смртта на познатиот македонски актер Ванчо Петрушевски. Почина на 67 годишна возраст во 2018 година, од струен удар во својата викендичка со скопско Орешани. Инаку, Ванчо е роден на 19 април 1951 година во Скопје, а веднаш по завршувањето на Високата музичка школа, отсек за актерски кадри во Скопје во 1975 година се вработил во Драмскиот театар во Скопје, каде неговиот раскошен талент го истакнал веќе во првата претстава „Ослободување на Скопје“ од Д. Јовановиќ. Учествувал во голем број радио-драмски проекти, телевизиски драми, серии. Познат е по улогите во Македонски народни приказни. Неговите многубројни настапи на естрадата, на радиото, филмот и телевизијата, со неговиот талент, умешност, шарм, го прават една од најпопуларните личности во земјава и пошироко. Во 2016 година ја доби Државната награда 11 Октомври за остварување во областа на уметноста и културата.

СЕЌАВАЊЕ: Четири години од смртта на Ванчо Петрушевски

Ивона Петрова — Fri, 26 Aug 2022 05:30:40 +0000

Вчера, 25 август, се навршија четири од години од смртта на познатиот македонски актер Ванчо Петрушевски. Почина на 67 годишна возраст во 2018 година, од струен удар во својата викендичка со скопско Орешани. Инаку, Ванчо е роден на 19 април 1951 година во Скопје, а веднаш по завршувањето на Високата музичка школа, отсек за актерски кадри во Скопје во 1975 година се вработил во Драмскиот театар во Скопје, каде неговиот раскошен талент го истакнал веќе во првата претстава „Ослободување на Скопје“ од Д. Јовановиќ. Учествувал во голем број радио-драмски проекти, телевизиски драми, серии. Познат е по улогите во Македонски народни приказни. Неговите многубројни настапи на естрадата, на радиото, филмот и телевизијата, со неговиот талент, умешност, шарм, го прават една од најпопуларните личности во земјава и пошироко. Во 2016 година ја доби Државната награда 11 Октомври за остварување во областа на уметноста и културата.

НА ДЕНЕШЕН ДЕН: Роден е Ванчо Петрушевски

Ивона Петрова — Tue, 19 Apr 2022 08:13:05 +0000

Македонскиот актер Ванчо Петрушевски е роден на 19 април 1951 година во Скопје. Веднаш по завршувањето на Високата музичка школа, отсек за актерски кадри во Скопје во 1975 година се вработил во Драмскиот театар во Скопје, каде неговиот раскошен талент го истакнал веќе во првата претстава „Ослободување на Скопје“ од Д. Јовановиќ. Учествувал во голем број радио-драмсики проекти, телевизиски драми, серии и слично. Познат е по своите улоги во Македонски народни приказни. Во 2016 година освои Државна награда 11 Октомври за остварување во областа на уметноста и културата. Петрушевски почина на 67 годишна возраст на 25 август 2018 година, од струен удар во својата викендичка со скопско Орешани.

ВЕЧНА СЛАВА: Три години од смртта на Ванчо Петрушевски

Ивона Петрова — Wed, 25 Aug 2021 05:14:20 +0000

Пред три години на денешен ден, 25 август, од струен удар во скопското село Орешани на 67-годишна возраст почина доајенот на македонското глумиште Ванчо Петрушевски. Дипломирал на Отсекот за драмски актери на Вишата музичка школа во Скопје во 1975 година. Оттогаш како актер работи во Драмскиот театар во Скопје, сè до неговото пензионирање во 2017-та година. Ванчо Петрушевски беше активен на повеќе полиња и надвор од театарот, како водител на кулинарско шоу, снимаше филмови, а негова пасија беше и сликарството. Тој е еден од творците на серијата Македонски народни приказни. Многу генерации го препознаваат по ликот на Рамче. Воедно е и еден од првите Македонци кои настапиле во странски филм. Кај нас го снимил филмот Досие КА по негово сценарио и продуцентство, а истовремено ја толкувал и главната улога. Селективниот репертоар на сцената на Драмскиот театар во кој настапува, покрај многу други, се: Ослободувањето на Скопје, Солунски патрдии, Панургиј, Чудото на свети Ѓорѓија, Сомнително лице, Мачорот Мики Траси и Џингин Кан, Полнета птица, Дупло дно, Коприварник, Ноќ спроти Водици, Собирен центар, Чија си, Женски оркестар, Грев или шприцер, Харем, Маратонците го трчаат почесниот круг, Зоолошка приказна, Сега му е мајката, Вујко Вања, Словенскиот ковчег, Платонов, Земјомерот, Сонот на летната ноќ, Тетовирани души, Марисол, Хамлет од Долно Гаштани, Македонски рулет, Лебедова песна, Баал, Живот во тесни чевли, Буре барут, Атена со пенис од Александар Русјаков, режисер Синиша Евтимов. Ванчо Петрушевски настапувал на сцените на Македонскиот народен театар, народните театри во Штип и Велес… Добитник е наградите „Димче Трајковски“ за улогата Јаков во претставата „Дупло дно“ (1985 година за актерско остварување на македонскиот театарски фестивал „Војдан Чернодрински“ за улогата на Јанко во претставата „Собирен центар“ (1989 год.). Во 1987 година, Ванчо Петрушевски го доби признанието за најпопуларно ТВ лице на годината според гласовите на читателите на весникот „Вечер“, а во 1988 година, според анкетата на ревијата „Екран“ е добитник на наградата „Најдобро артистичко остварување во филмот и на телевизијата. Петрушевски е роден на 19 април 1951 година, во Скопје.

Тој беше насмевката: Две години од смртта на Ванчо Петрушевски

Магдалена Андонова — Tue, 25 Aug 2020 08:16:41 +0000

Познатиот македонски актер Ванчо Петрушевски, почина на 67 годишна возраст на 25.08.2018 година, од струен удар во својата викендичка со скопско Орешани. Денес се навршуват две години од смртта на легендарниот актер. Инаку, Ванчо е роден на 19 април 1951 година во Скопје, а веднаш по завршувањето на Високата музичка школа, отсек за актерски кадри во Скопје во 1975 година се вработил во Драмскиот театар во Скопје, каде неговиот раскошен талент го истакнал веќе во првата претстава „Ослободување на Скопје“ од Д. Јовановиќ. Учествувал во голем број радио-драмски проекти, телевизиски драми, серии. -Ванчо беше насмевката. Тој најмногу не веселеше. И на претставите, и по нив, и додека се збиравме овде во бифето на Драмски театар да играме табла, изјавил минатата година Мешковски во интервју за „Женски магазин“ . Актерот Гоце Тодровски раскажа оти викендичката во Орешани била омиленото место на Ванчо, а Тодоровски од тага веќе никогаш нема да стапне таму. -Ванчо Петрушевски ни беше како Ален Делон во друштво. Девојките многу го сакаа. Ние останатите се влечевме по него, па така и ние по некоја девојка ќе фатевме, изјави своевремено Тодоровски. Гоце вели дека со Ванчо поминал 54 години. „Повеќе бев со него отколку со себе“, кажа Тодоровски на комеморацијата во Драмски театар, реченица која ги трогна присутните. Легендарниот актер кој за улогата на Цанде во претставата „Солунски патрдии“ доби награда за фестивалот за театарски игри „Војдан Чернодрински“ , вели дека со Петрушевски бил другар од шесто одделение. Уште од тогаш, правеле детски претстави во училиште, на родителските средби. -Јас бев одлилен ученик, Ванчо послаб. Но, секогаш се вадеше на неговиот шарм и на снаодливост па и тој добиваше добри оценки. Тодоровски тогаш додаде дека поради Петрушевски и тој станал актер. -Ванчо ме натера да се запишам на Факултетот за драмски уметности, да не беше тој, ќе си бев градежен инжинер, рече актерот.

Во чест на Ванчо Петрушевски: Мини олимпијада во риболов од 6 до 8 септември на Козјак

Катерина Бојаџиева — Tue, 27 Aug 2019 09:18:16 +0000

Во чест на страствениот риболовец и доаејен на македонска глума Ванчо Петрушевски, за првпат во Македонија ќе се организира Мини олимпијада во риболов со 5 спортски риболовни дисциплини. Ќе се оддржува од 6-8 септември на езерото Козјак. -Рекламно пано 2 на 3 метри се печати, Бистро, наскоро ќе бидат објавени сите детали околу натпреварувачкиот дел, Бистро!, пишуваат на Фејсбук групата Рибарски приказни. Ќе бидат застапени повеќе спортски риболовни дисциплини: крап, пливка, мушица, спин и натпревар во подготвување на рибна чорба. Инаку, вчера се одбележа точно една година од смртта на Ванчо Петрушевски. Во несреќа во својот дом, загина еден од најславните македонски актери, на 25-ти август 2018-та година. Џинот од македонската актерска сцена својата кариера ја помина во Драмски театар уште од 1975 година и остави безброј актерски остварувања.

Една година без Ванчо Петрушевски: Ни остави улоги кои вечно ќе се паметат, успеси, награди и спомени – вечна му слава!

Ивана Ефремовски — Mon, 26 Aug 2019 11:01:00 +0000

Вчера се одбележа точно една година од смртта на Ванчо Петрушевски. Во несреќа во својот дом, загина еден од најславните македонски актери, на 25-ти август 2018-та година. Џинот од македонската актерска сцена својата кариера ја помина токму во Драмски театар уште од 1975 година и остави безброј актерски остварувања. Драмскиот театар, по трагедијата, ја испрати биографијата на Ванчо, а истата КУРИР ви ја пренесува во продолжение Иван Петрушевски, актер, роден е на 19 април 1951 година, во Скопје. Дипломирал на Отсекот за драмски актери на Вишата музичка школа во Скопје во 1975 година. Од истата година како актер работи во Драмскиот театар во Скопје, сè до неговото пензионирање во 2017та година. Со успех настапувал во повеќе улоги во претстави од домашни и странски автори и секој пат покажува духовити поединости кои им даваат на неговите ликови карактеристични движења и гримаси. Неговата актерска игра се одликува со ненаметливост и спонтаност во изразот како виртуозно обликување на комични и трагични ефекти со што ги плени театарските гледачи, со што тие стануваат негови обожаватели. Со мангупска комика, непрекинато концентриран, играта успева да ја префрли преку рампата до гледалиштето, со што Ванчо Петрушевски го вбројуваме во редот на исклучителни актери. Во реализацијата на своите улоги пристапува со препознатлив такт, истенчен вкус, со бараната и добро најдена мера. Зборовите му се лизгаат низ јазикот на устата во ликовите на мноштво досега одиграни претстави, во честите улоги на слуга, како и во многу други, во кои и со лакти се бори за парче леб, за поголеми права, со жив гест, како кај секого кој на животната сцена треба да ги избегнува ударите, сè уште не можејќи да ги задава. Со видлива еластичност, грациозност, осцилирајќи помеѓу шерет и арамија, помеѓу Арлекин и ограбувач, Ванчо Петрушевски ни прикажува разиграни типови безгрижни и лукави слуги со природна нескротливост; во повеќе мигови се чини дека затворените граници на сцената се прошируваат и неговите ведри, живи ликови вибрираат во слободниот простор. Во улогите внесува, по потреба, и локална боја и зад неговата успешна маска се крие превеан, лаком шпекулант, кој наизменично се обидува скапо да го наплати или прикрие своето учество во разни дејства, дрзок и суров во грабежот. Пред сè, неговите ликови на театарската сцена дејствуваат со висока свест и достоинство, кај него нема невкусност, примитивност, вулгарност, надворешно карикирање. Успешно прикажува секојдневни ликови на обични луѓе, а во нив однатре, длабоко е скриена карикатурата. Жив, секојдневен и во драмите и комедиите, пристојно облечен, внатре во него се гледа мајсторски зададената изопаченост. Неговиот глас, смеа, песна, плачење, гнев ја откриваат во неговата потсвест скриената намера, мисла. Со полетната моќ на талентот, лета на сцената со своето мајсторско уметничко творештво. Ванчо Петрушевски покажа дека е артист со голема внатрешна моќ и енергија, дека знае да навлегува во драмските ликови мошне студиозно и стилски изнијансирано. Актер со голем актерски потенцијал, кој остварува целосни карактери на ликовите. За него критиката пишува во суперлативи „… Суфлерот во Лебедова песна многу суптилно го обојува својот лик со хумор, со што уште повеќе ја покажува својата природа на сенка-човек. Исто толку несреќен колку големиот актер…“. „… Многу значајно место во севкупната поставеност на дејството има играта на Ванчо Петрушевски, како Човекот со ѓеврек и Човекот со лузна. Со лежерно мајсторство, неговите појави на сцената точно ги лоцираат идеите на режисерот Владимир Милчин за пресметка со мракот, мачнината. Тежината на поттикот е да се оди докрај, до безизлезот, да се биде на сечилото на ножот, на кое се води пресметката со мракот/мачнината, Да се чуе крикот на оние чија адреса е улицата… (Марисол). „Актерите на сцената Благој Чоревски и Ванчо Петрушевски си го говорат текстот, разговараат меѓу себе. Така како што милуваат и како што го сфаќаат светот на своите јунаци. Сè е едноставно, наше, животно, страшно… Некој се смее, некому му пука чирот, го притиска мачнината од ’сценската вистина’, секој од својот ракурс на видогледот“. (Сега му е мајката). Мето Јовановски, Бајруш Мјаку, Димче Мешковски, Ванчо Петрушевски „докрај беа во интимата и структурата на своите јунаци, секоја реплика да носи ново чувство, нов неочекуван и непредвидлив набој на емоции, нов елемент од светот во кој човекот е само дел до бескрајот на чиј почеток е неговата беспомошност, а на крај на тој почеток е надежта…“. (Вујко Вања). „Од изведувачката екипа, главниот збор го водеше Ванчо Петрушевски. Го разви својот богат „сценски темперамент“ во повеќето различни улоги што ги креираше, претставувајќи ни ги со една мошне сензибилна фактура. Неговите комични сенчења на ликовите ја имаат секогаш нужната пластичност, свежина, неповторливост. Тоа беше безмалу артистичка вечер на Петрушевски, кој лесно се трансформираше од лик во лик, од сцена во сцена, со што заслужено ги освои симпатиите на публиката. (Иван Ивановски: „Панургиј“, „Современост“ бр. 6, 1980 год.) „Една од константите на претставата и едно од најпријатните изненадувања, секако, беше креацијата на Иван Петрушевски во улогата на Јове Лапало, кој се залагаше во играта да внесе посодржајна комика и чии трансформации беа мошне успешни…“. (Лилјана Мазова: „Меѓу можностите и желбите“, „Нова Македонија“, 10 февруари 1980 год.). „Мачорот Мики Траси на Ванчо Петрушевски на интерпретацијата ѝ обезбедува автентичност со убава промена во говорното темпо и во музичката интонација…“. (Лилјана Мазова: „Артикулирана артистичка пулсација“, „Нова Македонија“ , 11 ноември 1982 год.). И младиот Иван Петрушевски (Ваво) во претставата Ослободувањето на Скопје… „врз база на мимика, гест и артикулација прави креација која дејствува мошне убедливо со доследноста и пластичноста на креирањето на ликот; креацијата на овој млад актер претставуваше мало откритие во претставата…“. „Тројниот Јаков“ преку играта на Ванчо Петрушевски, Јовица Михајловски и Ненад Стојановски е предаден со различен интензитет, но во една заокружена мисловна целина. Во колективниот концепт на играта, сите ликови се маестрално предадени, како што и секој за себе претставува сценски актерски бисер…“. Ванчо Петрушевски (Јаков), во иднината успева во ликот да ги вплете многузначностите важни за целата претстава… (Ванчо Каранфилов: „Секој има свое дупло дно“, „Екран“, 10 февруари 1984 год.) Во претставата Собирен центар од Душан Ковачевиќ, во режија на Коле Ангеловски, Ванчо Петрушевски маестрално го толкува ликот на Јанко – „го игра раскошно, крајно разиграно, со голема животна уверливост, внесувајќи извонредна атмосфера во целата претстава…“ (Новка Блаер: „Поетична и иронична утеха“, „Екран“, 2 февруари 1989 год.) Иван Петрушевски и Снежана Михајловиќ своите улоги ги одиграа „мирно и со потресна едноставност“, „меѓу себе се надополнуваа и го згуснуваа впечатокот од играта на целиот ансамбл. Посебно се извојуваше Петрушевски, кој на сцената изгради класична претстава за помлад офицер, во која се противставени должноста и немирот предизвикани од безизлезноста на живејачката. Неговиот лик беше изграден со точна употреба на комични и мрачни елементи. Тоа придонесе Петрушевски да биде еден од носителите на играта во претставата… (Мишел Павловски: „Состав од знаци“, „Нова Македонија“, 23 февруари 1991 год.) Ванчо Петрушевски е активен на повеќе полиња и надвор од театарот. Водител на кулинарско шоу, снима филмови. Со група актери ја создаваат македонската естрада, со друга група актери прави претстави како што е Женски оркестар. Со неговите колеги Благој Чоревски, Ѓокица Лукаревски, Емин Унџел, Димче Мешковски… со децении работат заедно на многу комични серии, пиеси, скечеви. Еден е од творците на серијата Македонски народни приказни. Многу генерации го препознаваат по ликот на Рамче, без да фрла сенка врз популарноста на тој лик на улогите што ги работи в театар, напротив. На богатото актерско портфолио ја допишува претставата Крвта не е вода, со која весникот „Дневник“ го одбележа својот 15-годишен јубилеј. Во Австралија бил десетина пати и со тамошните аматери во театарот „Бумеранг“, по текстови на Мише Авторовски, режирал и играл во повеќе претстави: Ај лав ју, жими мајка, Ожени ме, мајко, за пејачка, Развод на македонски начин, Битола–Прилеп, преку трупа… Еден од првите Македонци што настапиле во странски филм е Ванчо Петрушевски – во 1988 година, во Мемо, мојот татко. Кај нас го снимил филмот Досие КА по негово сценарио и продуцентство, а истовремено ја толкувал и главната улога. Негова најголема пасија, која мошне успешно ја креира, е сликарството. Во тишината и убавината на руралното Орешани, недалеку од Скопје, ја креира како што вели својата пасија, сликарството. На едно место ќе каже: „Орешани, рајот на земјата во кое најдобро се снаоѓам. Морам да признам дека овде многу релаксирано и спокојно работам, а кога ќе имам добар мотив и инспирација ништо не ми пречи, не може да ме запре. Знам да станам и сред дружба, на штафелајот, кој е на неколку метри од мене, да повлечам со четката три-четири потези и повторно да седнам и да се дружам…“. Во природно зелениот предел на Орешани, покрај реката Вардар, недалеку од метрополата, се наоѓа неговата викендичка во која доаѓа да се ослободи од негативните тензии на градската бучава, како што ќе рече: „Рајот во кој најдобро се снаоѓам и ги полнам батериите за нови потфати“. Неговите многубројни настапи на естрадата, на радиото, филмот и телевизијата, со неговиот талент, умешност, шарм, го прават една од најпопуларните личности во земјава и пошироко. Награди:· Награда „Димче Трајковски“ за улогата Јаков во претставата „Дупло дно“ (1985 год.);· Награда за актерско остварување на македонскиот театарски фестивал „Војдан Чернодрински“ за улогата на Јанко во претставата „Собирен центар“ (1989 год.).· Во 1987 година, Ванчо Петрушевски го доби признанието за најпопуларно ТВ лице на годината според гласовите на читателите на весникот „Вечер“.· Во 1988 година, според анкетата на ревијата „Екран“ е добитник на наградата „Најдобро артистичко остварување во филмот и на телевизијата.

Денеска и тој им се придружи на легендите: Македонските народни приказни никогаш повеќе нема да изгледаат како порано

Дарко Андоновски — Tue, 30 Jul 2019 10:41:08 +0000

Македонската јавност овие денови со тага ја прими веста за прераното заминување на актерот Гоце Влахов кој беше најпознат по улогите во легендарните Македонски народни приказни, Во светот на бајките, Опстанок, Тврдокорни, Погрешно време, Сенки, Мајки, Бунило, Трст виа Скопје, Климент Охридски, Оловна бригада, Јуначко колено и многу други... Актерот почина по долгата и тешка битка со ракот, по што неговиот Фејсбук беше преплавен со тажни коментари и фотографии со потсетување на актерот. Влахов беше погребан денеска на градските гробишта во Бутел, а со тоа им се придружи и на останатите колеги на кои вечно ќе се сеќава Македонија. Македонија инаку во минатиот период загуби неколкумина одлични актерски имиња кои биле дел од Македонските народни приказни, а кои не смее никогаш да се заборават. Пред не цела година во август 2018 година почина актерот Ванчо Петрушевски на 67 годишна возраст. Тој починал по струен удар во скопското село Орешани во својата викендица. Петрушевски зад себе има оставено голем број на радио-драмски проекти, телевизиски драми, серии како и најпознат беше по улогите во Македонските народни приказни. Во 2016 година тој ја доби државната награда „11 Октомври“ за остварување во областа на уметноста и културата. Во 2012 година јавноста беше исто така потресена по веста дека починал актерот Владимир Дади Ангеловски. Огромен е бројот на улогите во кои се појавува Дади, од детските серии и драми, па сѐ до сериозни улоги во повеќе значајни македонски филмови, серии и драми. Незаборавни се и ликовите Диди и Дади што ги играат Дади и неговиот брат Коле Ангеловски во ТВ-серијата „Да видам, да видам што да бидам”. Исто така, Дади се појавува и во оперите на МНТ „Шеќерна приказна“ и „Деспина и мистер Докс“. Во 1967 година игра во психолошкиот филм „Мементо“ во режија на Димитрие Османли, а во 1988 игра една од главните улоги во филмот „Викенд на мртовци”. Понатаму следуваат улогите во филмовите „Солунски патрди” , во режија на Коле Ангеловски, „Калигула” во режија на Миле Гроздановски, „Рибарски караници”, серијата „Лото, лото” исто така во режија на Коле Ангеловски, во претставите „Мефисто”, и „Дунек”, со кои заработува и некои од своите многубројни награди. Тука се и сериите: „Агенција осамени срца”, „Училиште за кловнови”, „Трст виа Скопје”, „Битолски лакрдии” и многу други. Последниот македонски цар како што многумина сакаа да го наречат Ѓорѓи Колозов почина во 2003-та година, а зад себе остави безброј улоги како цар во македонските народни приказни, но и по улогите во филмовите Тетовирање, Македонскиот дел од пеколот и други. Тој е роден на 26. февруари 1948. година, а има дипломирано на Академијата за драмска уметност (денес Факултет за драмски уметности), на универзитетот „Свети Кирил и Методиј“ во Скопје во 1973 година.

Во чест на Ванчо Петрушевски: Се организира мини олимпијада во риболов со 5 спортски риболовни дисциплини

Катерина Бојаџиева — Sat, 13 Jul 2019 07:11:23 +0000

Во чест на страствениот риболовец и доаејен на македонска глума Ванчо Петрушевски, во септември за првпат во Македонија ќе се организира Мини олимпијада во риболов со 5 спортски риболовни дисциплини. -Се крчка мини рибарска олимпијада во риболов. Во септември за првпат во Македонија се организира Мини олимпијада во риболов со 5 спортски риболовни дисциплини во чест на страствениот риболовец и Доаејен на македонска глума Ванчо Петрушевски. Ќе бидат застапени повеќе спортски риболовни дисциплини: крап;пливка;мушица;спин и натпревар во подготвување на рибна чорба. Бистро!

Гоце Тодоровски откри детали од животот на непреболениот пријател Ванчо Петрушевски

Ивана Ефремовски — Tue, 23 Oct 2018 09:39:01 +0000

Актерот Гоце Тодоровски емотивно се присети на својот близок пријател Ванчо Петрушевски, кој почина летово во својата викендичка со скопско Орешани. -Ванчо Петрушевски ни беше како Ален Делон во друштво. Девојките многу го сакаа. Ние останатите се влечевме по него, па така и ние по некоја девојка ќе фатевме, изјавил Тодоровски. Легендарниот актер кој за улогата на Цанде во претставата „Солунски патрдии“ доби награда за фестивалот за театарски игри „Војдан Чернодрински“, вели дека со Петрушевски бил другар од шесто одделение. Уште од тогаш, правеле детски претстави во училиште, на родителските средби. -Јас бев одлилен ученик, Ванчо послаб, но секогаш се вадеше на неговиот шарм и на снаодливост, па и тој добиваше добри оценки, рече тој.