ваташа – Kurir.mk

Мицкоски: Османи нема кредибилитет да преговара, во минатото наместо да покаже почитување на македонскиот народ, тој го погази со своите постапки

Ивана Ефремовски — Fri, 16 Jun 2023 09:58:14 +0000

Претседателот на ВМРО-ДПМНЕ, Христијан Мицкоски при денешната посета на Ваташа по повод одбележувањето на 80 годишнината од стрелањето на 12-те ваташки младинци од страна на бугарскиот фашистички окупатор, на новинарско прашање за коментар на изјавата на министерот за надворешни работи, Бујар Османи дека Бугарија не можела да ни поставува нови услови на патот кон ЕУ, истакна дека Бујар Османи нема кредибилитет да преговара за македонскиот идентитет и тоа го покажал многу пати во минатото преку неговите постапки. „За да го коментирам Бујар Османи треба да има кредибилитет. Бујар Османи нема кредибилитет да преговара за мојот македонски идентитет и да ми кажува што мисли и како мисли Бугарија, бидејќи многу пати во минатото со своите постапки, наместо како министер за надворешни работи на Македонија каде мнозинска заедница е македонскиот народ, да покаже основно и елементарно почитување, тој тоа го пропуштил и не само што не покажал туку и го погазил“, истакна Мицкоски. Тој исто така му порача на Османи да го советува новиот бугарски министер за надворешни работи по примерот на германскиот министер Вили Брант кој клекнал и се извинил за тоа што го правеле германските фашисти во Полска, така и бугарскиот министер да дојде во Ваташа, да клекне и да се извини за злосторствата на бугарскиот фашистички окупатор. „Јас би му советувал на господинот Османи којшто веќе 6 години е дел од оваа влада, а за кратко нема да биде повеќе, да го советува новиот бугарски министер за надворешни работи да земе еден пример од еден министр за надворешни на една европска земја и да дојде овдека на овој споменик во Ваташа, да клекне, да се извини и да побара прочка за тоа што го направил бугарскиот фашистички окупатор во Втората светска војна. Тогаш можеме да седнеме и да размислуваме за било какво простување, за било каква прошка. Еве тоа го има направено германски министер Вили Брант. Клекнал, се извинил за тоа што го правеле германските фашисти во Полска. Може и тој во името на бугарските фашисти да дојде овде во Ваташа, да клекне и да побара прошка за тоа што го правеле Бугарите во Втората светска војна овде во Македонија, потенцираше Мицкоски.

Мицкоски од Ваташа: Бугарскиот фашистички окупатор овде стрелаше 12 младинци, слава им и никогаш да не ги заборавиме

Ивана Ефремовски — Fri, 16 Jun 2023 09:26:29 +0000

Денеска е посебен ден овде за Кавадарци и за Македонија и за жителите на Ваташа. На ѕверски начин овие 12 младинци се убиени од страна на бугарскиот фашистички окупатор за време на Втората светска војна и тоа е чин кој што треба сите да не обедини. Тоа е чин кој што не треба никогаш да го заборавиме, истакна лидерот на ВМРО-ДПМНЕ, Христијан Мицкоски денеска од Ваташа. -Јас сум свесен дека денеска голем дел од луѓето кои што се активни на политичката сцена во лов на сопствена политичка кариера и ден повеќе да бидат активни во политиката подготвени се дури и ваквите моменти да ги заборават, да ги избрусат, како што тоа го правеа многу пати во минатото со брусење на некои други хералдички знаци кои што се дел од македонското минато. Но меморијата на овие луѓе никој не може да ја избруси, таа е вечна и таа се пренесува од колено на колено, од баба на внук, од генерација на генерација. Фактот е еден, а тоа е дека бугарскиот фашистички окупатор стрелаше овде во Ваташа 12 младинци, рече тој. Мицкоски порача: „Слава им и никогаш да не заборавиме“!

Се изработуваат бисти за 12 младинци стрелани во минатото во Ваташа

Ивана Ефремовски — Mon, 05 Jun 2023 13:22:05 +0000

Во чест на 12 -те Ваташки младинци, кои во минатото беа стрелани во Ваташа, во тек е изработка на 12 бисти кои ќе бидат претставени на 16 јуни, како и Спомен соба која ќе биде свечено отворена на денот кога се навршуваат 80 години од нивната смрт, информираа денеска од кабинетот на градоначалникот Митко Јанчев. Оттаму појаснија дека по тој повод, на 16 јуни ќе има пригодна културна програма за одбележување и оддавање почит за нивната храброст и непокорност. Претходно, како што информираше МИА, директорката на Вински музеј Кавадарци, Весела Честоева соопшти дека музејска спомен соба и 12 бисти на стреланите Ваташки младинци подготвува Локална самоуправа Кавадарци во месноста Моклиште. Носител на активностите е кавадаречката општина. Честоева како претседателка на Одборот за подигање на споменици, појасни дека заседавало ова тело и ги разгледало идејните решенија, што пристигнале на јавниот конкурс објавен од Општината. - На јавниот конкурс за идејно решение за подигање на 12 бисти на 12 Ваташки другари, пристигнаа четири идејни решенија. За јавниот конкурс за архитектонско здание спомен соба, музеј, посветен на 12 деца, пристигна само еден идеен проект. Одборот заседаваше, направи разгледување и евалуација на пристигнатите идејни решенија и консензуално ги утврдивме првите три награди што беа и дел од јавниот конкурс, за бисти за стреланите младинци. Првата награда ја доби правно лице, со управител Димитар Самарџиев, скулптор од Кавадарци, појасни Честоева. Во врска со јавниот конкурс за избор на идејно решение архитектонски монтажен објект спомен соба, пристигнала само една понуда, од Ванчо Недев, магистер по архитектура од Кавадарци, а таа била избрана со консензус од страна на одборот од девет члена формиран од Советот на општината. Честоева додаде дека за оваа цел, од општинскиот буџет, се издвоени околу два милиона денари. (МИА)

Одбележани 79 години од убиството на 12 младинци од Ваташа

Ивона Петрова — Thu, 16 Jun 2022 09:44:25 +0000

На споменикот во месноста Моклиште кај Ваташа, беа одбележани 79 години од убиството на 12 ваташки младинци. Натка Китева, кустос историчар при Музеј галеријата во Кавадарци, рече дека во текот на бурната историја, кавадаречкото село Ваташа даде плејада револуционери и борци за слобода, како од постарата историја, така и од времето на НОВ и Револуцијата 1941-1945 година. -Во долгата и тешка борба на македонскиот народ, многу настани останаа длабоко врежани во свеста и паметењето на луѓето. Настан кој никогаш не може да биде избришан од меморијата на народот од овој крај е и масакрот на 12 младинци од селото Ваташа, извршен на 16 јуни 1943 година на ова место, нагласи Китева. Меѓу другото, таа потсети дека од младинците се барало да одговорат за целта на првомајскиот собир, за врските со партизаните и за криењето илегалци. -Младинците погодени од рафалите на пушкомитролезот и куршумите од пушките паѓале како покосено класје, еден до друг. Насекаде во воздухот, се чувствувал силен мирис на барут. По претрпениот шок, следел силен писок на девојчињата, од кои три ги изгубиле своите браќа. Војниците како по заповед ги извадиле бајонетите и да бидат сигурни дека успешно ја завршиле работата, започнале со нив да ги бодат телата на младинците кои се уште покажувале знаци на живот. Тоа не било се. По извршениот масакр, војниците започнале да им пребаруваат по џебовите, а на неколкумина им ги одзеле часовниците од рацете, раскажа Китева. Масакрот во Ваташа бил запишан и во билтенот на ГШ на НОВ и ПОМ од септември 1943 година. -Ниту еден злостор во историјата не останал неказнет. Заслужената казна ги стигнала сите актери од овој масакр, кој остана забележан како едно од најголемите злосторства што окупаторот го извршил во Македонија, за време на Втората светска војна. Песните „Ми заплакало селото Ваташа“ од Лазар Манчевски и „Цветови” од Славко Јаневски, секогаш ќе не потсетуваат на една младост, на 12 скоевци, коишто своите животи ги положија за слободата за која мечтаеја. Злочинот направен врз нив, беше истовремено и злочин врз човештвото и злочин спрема слободата, рече Китева.

Тепачка во угостителски објект во село Ваташа, кавадаречко

Тале Кристо — Wed, 01 Jun 2022 15:37:45 +0000

На 31.05.2022 во 11.45 часот во ОВР Кавадарци, С.М.(42) од с.Ваташа, кавадаречко, пријавил дека во угостителски објект во селото бил физички нападнат од С.„Н“. Се преземаат мерки за расчистување на случајот.

Блаже Миневски: Дали Заев ќе го рехабилитара полковникот Апостолов, стрелан заради масакрот во Ваташа на 1 февруари 1945?

Тале Кристо — Thu, 26 Nov 2020 14:17:53 +0000

Бугарските фашисти на 16 јуни 1943 година во Ваташа ги стрелале Перо Илов, кој бил најмал со 15 години, Ванчо Гурев, Данко Давков, Илија Димов, Ристо Гондев, Блаже Ицев, Пане Мешков, Герасим Матаков, Диме Чекоров Пане Џунов, Ферчо Попѓорѓиев, Васо Хаџи-Јорданов, кој со дваесет и осум години бил најстар во групата. Младинците биле убиени затоа што биле Македонци! По капитулацијата на фашистичка власт во 1944 година, бугарската комунистичката влада го признала масакрот, испорачувајќи ги на Македонија директните извршители на стрелањето во Моклиште, кавадаречко. Ацо Шопов: „Одмаздата му теѓи на врагот!“ Големиот македонски поет Ацо Шопов за овој настан своевремено ќе напише: „Јуни. Тиквешко. 1943. Окупаторот беснее од немоќ. Ништо не го запира победоносниот разгор на сенародната борба. Ни јавните закани, ни затворите, ни претепувањата, ни убиствата одненадаж, во постела – дома, на нива, – во полето. Секоја закана е стократен гнев, секое убиство – повик за слобода. Тежи воздухот од одмазда, одмаздата му тежи на врагот. Над Ваташа се вгнездува ноќта, во ноќта се вгнездува врагот. Селото заспива опкружено од дива глутница. А во раниот изгрев – дванаесет удари со кундаци на дванаесет ваташки порти и страотен кучешки лај. Викотници, писоци, пцости. Дванаесет врзани младинци во селската кафеана…“ Потоа пишува за сите дванаесет одделно, и на крајот, по потресната сцена на стрелањето, го завршува својот текст со ’непрегледната соснчева колона’: „Ако не ве препознаат мајките, ќе ве препознае земјата, ќе ве препознае колоната во која мртви чекорите, непрегледна сончева колона на младоста.“ Според Раде Гогов, сведок на настаните од 1943 година, на 16 јуни 1943 година, по неуспешниот обид за деноночна осумдневна офанзива од 7 до 15 јуни за да ги уништи партизанските одреди „Добри Даскалов“ и „Сава Михајлов“, кои оперираат во Тиквешијата, бугарските окупатори со големи воени и полициски сили извршиле блокада на Ваташа, Кавадарци и Неготино: „Бугарскиот фашистички окупатор во таа акција уби неколку партизани во заседа, две мајки на партизани и уште неколку лица, што беше малку за нивниот план да го уноштат движењето. Бугарскиот окупатор и неговите разбеснети војници и полицајци во Тиквешко го запомнаа оружјето на Македонците. За осум дена колку што траеше нивната офанзива до стрелањето на ваташките деца, триесет окупаторски војници и полицајци ги оставија коските во земјата што им беше туѓа, не нивна, а педесет ќе носат белези по телата, главите и нозете се додека бидат живи. Полковникот Апостолов, оној што ја даде наредбата за стрелање на младинците, по капитулаџијата на Бугарија на 9 септември 1944 година, успеа да избега во Софија. Неколку дена потоа некој Тиквешанец, кој бил интерниран во Бугарија, го сретнал на улица и со помош на неколкумина другари го фатил и го однел во македонската народноослободителна бригада „Гоце Делчев“. Крвникот сè уште носел полковничка униформа. По налог на новата бугарска отечественофронтовска влада го спровеле во Скопје а потоа во Кавадарци. Кога за тоа разбрале мајките на стреланите деца веднаш пристигнале во Кавадарци, влегле во затворот и за малку ќе го отепале. Тој е изведен пред народиот суд, во салата на монополот, и е осуден на смрт со стрелање. Го воделе пеш кон Возарци на околу еден километар од градот, а војниците од народната одбрана одвај успеале да го спасат од народот. Кога му ги врзале очите и го наместиле пред ископаниот гроб, стотици камења летнале кон него, врз човекот што не беше тоа. И другите виновници поминаа исто или слично. Поручникот Костов и Петко Оприков беа ликвидирани, додека Димитар Раев, Асен Богданов и Борис Жуглов беа осудени на смрт во Скопје и стрелани“, пишува првоборецот Раде Гогов. Невена и Ката го гледале стрелањето на нивните браќа! Ваташанката Павлина Касапинова, една од четирите девојки кои биле со колоната за стрелање, но сепак имале среќа да преживеат, во едно во сеќавање вели: „Неколкумина од другарите имаа часовници. Војниците, откако ги избодија, ги ограбија по смртта!“ Другарките Невена и Ката го гледале стрелањето на нивните браќа, Васо Хаџи Јорданов и Блаже Ицев. Кате Ицева подоцна има изјавено: „Уште недоубиени, нас младинките не тераа да седиме до нив, туркајќи не со пиштолите в рака. Ние мислевме дека и нас ќе не стрелаат и при туркањето бевме испрскани со крвта на нашите браќа и другари“. И Невена Махајлова Хаџи Јорданова, една од младинките што била во групата, никопгаш не го заборави тој 16 јуни 1943 година: „Тргнавме кон месноста Моклиште. Бев изнанадена што не водат кон Моклиште а не кон Кавадарци, како што мислевме, на ново сослушување. Никој немаше низ селото, луѓето не смееја да погледнат ниту низ прозорците. Затао и никој во Ваташа не знаеше дека не водат кон Моклиште… Беше голема горештина. Полека одевме нагоре, претепани а бевме и гладни и жедни. Веројатно беше околу 12 часот кога ни пријде поручникот Костов и не праша дали е далеку Моклишкиот манастир. Кога разбра дека има уште еден час одење нареди да се запрат момчињата кои беа пред нас. Кога ги стигнавме, видовме дека се бледи и изнемоштени. Не чекаа кај Дуловото долче, под една сенка. Брат ми Васо му пријде на Орпеков и му рече дека не ја затворил кафеаната. „Ќе ја затвори татко ти“, одговори тој. Потоа наместо во Моклиште не одведоа на една лединка покрај реката Луда Мара, каде што имаше дрвја и грмушки. Момчињата беа клекнати под сенката на едно големо дрво а ние довојчињата застанавме на 5-6 метри поддалеку од нив. Костов, Опреков и агентите се тргнаа настрана и се договараа нешто. Се гледавме меѓу себе. Не ни помислувавме дека никогаш повеќе нема да се видиме. Војската беше во полукруг околу момчињата. На десеттина метри зад нив се наоѓаше сувото корито на Луда Мара. Брат ми Васо го познаваше теренот, бидејќи тука имавме нива. Забележав дека се повеќе се врти и погледнува зад себе. Наеднаш стана и, додека џелатите се договараа, почна да бега кон реката. Се се случи за еден миг. Веднаш по него скокнаа и Диме Чекоров и Герасим Матаков, и тие потрчаа кон реката. Непријателот беше изненаден од смелоста на трите момчиња. Слушан само кога викнаа:!„Стрелајте!“ Почна страшна пукотница со митралези, пушки и револвери. Видов дека брат ми беше ранет во десното рамо – крв му бликаше нагоре и му поцрвени кошулата. Герасим падна и почна да офка, веројатно беше ранет. Диме за миг исчезна. Другите наши другари, како што беа клекнати попаѓаа од дождот куршуми. Ни глас не пуштија од себе. Од земјата се дигна прашина од куршумите што удираа во неа. Се замагли околу нас од правот и од чадот на митралезите и пушките. Видов како неколку војници и полицајци потрчаа по Герасим и со истрели го дотепаа. Ние четирите девојчиња гледавме како скаменети. Се се случуваше како на сон. Повторував во себе дека ова не е вистина. Ги затворив очите не сакајќи да верувам во она што се случува пред мене. Не се сеќавам на другите моменти, освен на оној кога првите куршуми почнаа да ги погодуваат другарите. Секој од нив се тргнуваше за миг како да го удира струја. Паѓаа еден покрај друг. Војниците што потрчаа по брат ми Васо, по Диме и Герасим, се вратија и рекоа дека ги убиле. Костов праша дали го убиле Васо, а тие рекоа дека го убиле некаде кон реката. За да се уверат дека се мртви бугарските војници со бајонетите ги бодеа мртвите момчиња право во срцата. Гледав дека некои од другарите за последен пат се грчеа по ударите на штиковите. А сите беа речиси деца. Неколкумина од нив имаа рачни часовници, што војниците, откако ги избодија, им ги зедоа – ги ограбнија по смртта. Потоа нас ни наредија да се вратиме во селото. Нашите другари и браќа со кои до синоќа бевме заедно лежеа мртви пред нас. Сите беа погодени и во главите, и уште крвавеа. Пане Мешков, Илчо Димов и Перо Видев, кој имаше само 15 години, беа во првиот ред. Подоцна со моите плачејќи се вратив на местото на злостортството. Целото село се собра таму. Крај секое мртво тело тажеа неговите најблиски. Плачот одекнуваше надалеку. Таа слика не може да се опише и да се заборави. Брат ми Васо и Диме не можевме да ги најдеме. Дури по подолго барање ги откривме во тревата искасапени. Тоа не беа тела туку обезличена маса од месо и коски. Потоа малку погоре луѓето ископаа дупка во која ги закопавме мртвите другари еден до друг. Најпрво ставивме јаворови гранки а потоа со нив и ги покривме речиси голите тела на убиените. Ова монструозно злосторство побуди невидена омраза кон бугарскиот окупатор…“ Фашистичкиот окупатор ги симна маските! Генерал Тодор Атанасовски, кој во тој кобен ден бил во Ваташа, запишал: „Стрелањето на ваташките деца не е само бескруполозно злосторство на бугарските фашистички окупатори врз македонскиот народ и неговата непокорена младост туку и еден од низата настани што ја означуваат 1943 година како преломна година во подемот на НОВ во Македонија. Окупацијата не е прифатена, бугаризацијата никако, а на „новиот поредок“ македонскиот народ му објави војна….“ Според сведоштвата од тоа време на 15 јуни во центарот на Кавадарци свирела воена музика донесена од Велес. Била донесена наредба улиците и куќите во Кавадарци и Ваташа да бидат исчистени и попрскани со вода а бил воведен полициски час, кој почнувал во 20 часот, а во селата во 19 часот. Во тој термин сите морале да бидат во своите домови. По полноќ во Ваташа започнала организирана блокада на селото. Насекаде по улиците, започнале да патролираат вооружени патроли. Во раните утрински часови на 16 јуни, бугарските полицајци го извршиле првото апсење. Го привеле младинецот Диме Чекоров, кој бил испратен во Кавадарци на испитување кај бугарскиот агент Борис Жуглов. Биле среда, во градот бил пазарен ден но никој од Ваташа не можел да излезе од дворот. Во селото пристигнал бугарскиот поручник Костов заедно со полицискиот началник од Кавадарци, Петко Опреков, и двајца бугарски агенти. Во кафаната на Васил Хаџи Јорданов организирале истрага. Некаде околу девет часот во Ваташа пристигнал полковникот Љубен Апостолов, во придружба на на началникот на скопската обласна полиција Асен Богданов, па по еден час повторно се вратиле во Кавадарци. Наскоро од градот стигнал список со имиња за апсење, направен врз основа на една пронајдена фотографија во џебот на уапсениот Диме Чекоров. Почнало крваво иследување, со крвничкото тепање од страна на поручникот Костов, полицискиот началник Опреков и двајцата бугарски полициски агенти. Селскиот учител Ѓорѓи, по потекло од Бугарија, се обидел да ги заштити младинците кои добро ги познавал, но бил грубо отстранет. Поручникот Костов испратил еден моторциклист во Кавадарци, кој по еден час се вратил со наредба од полковникот Апостолов, уапсените младинци да бидат стрелани. Некаде околу пладне младинците двајца по двајца биле изнесени од кафеаната. Во придружба на цел еден кордон војска, младинците заедно со поручникот Костов, бугарските агенти и двајца полицајци, биле упатени кон месноста „Дулово долче“. Младинците застанале под сенката на едно големо дрво, но окупаторските војници се наредиле во полукруг околу нив со митралези и пушки на готовс, а поручникот Костов тогаш наредил: „Наредете се еден до друг за да ве фотографираме“. Девојчињата се наоѓале на десната страна од младинците. Поручникот Костов се обидел да ги припои кон младинците, но полицискиот началник Опреков му се спротивставил дека тоа што тој го прави не е наведено во наредбата. Во „Билтен“ на Генералниот штаб на Народноослободителната војска и партизанските одреди на Македонија од септември 1943 година за масакрот во Ваташа меѓу другото пишува: „Тие се изрешетани со куршуми од митралези, па се после исечени и избодени, на некои им се вадени очите и сечени рацете. Младинките се стуткуваат една кон друга, а Костов со шмајзер и револвер, на кој сеуште му чади цевката, им се заканува. Гледајте и вас ќе ве снајде истото“. Глигор Гечевски – Ивче, партиски активист и партизан, а по војната службеник на УДБА, кој со уште двајца други колеги го испитувал полковникот Апостолов, пред судењето во Монополот, потврдува: „Беше осуден на смрт на 21 јануари 1945 година. Пресудата беше извршена на 1 февруари 1945 година во присуство на илјадници луѓе. Беше неделен ден.“ Значи, две години по масакрот, Народниот суд во НР Македонија ги осудил на смрт главните раководители и учесници во оваа акција: полковник Љубен Апостолов, капетан Борис Жеглов, поручник Костов и подофицер Петко Опреков. Пред тоа сите тие се предадени од новата влада на Бугарија на југословенските власти за судење како фашисти. Војниците од стрелачкиот одред, кои биле директни учесници во крвавото злосторство, ја добиле заслужената казна во борбата кај селото Страмашево на 13 јули 1944 година. Два батаљона на Втората македонска ударна бригада во жестоката акција успеале да ликвидираат четириесетина бугарски војници од оваа злогласна единица, а само неколкумина успеале да се спасат со бегање. Поручникот Костов и помошниот на полицискиот началник од Кавадарци, Опреков биле ликвидирани наскоро по капитулацијата на фашистичка Бугарија. Полковникот Апостолов на 3 ноември 1944 година го откриле македонските емигранти во Софија и го привеле во штабот на македонската народноослободителна бригада „Гоце Делчев“. Бил донесен во Кавадарци. Тука му било судено како на воен злосторник. Кавадаречкиот Народен суд го осудил на смрт, а му пресудил народот од овој крај. Областниот полициски инспектор Димитар Раев и агентот Борис Жуглов биле стрелани, откако биле осудени на смрт во Скопје. Според документи од Архивот на Бугарија: Фашистичкиот министер за внатрешни работи во Софија го одобрил крвавиот план за Ваташа! Бугарскиот фашистички окупатор, имајќи сознанија за активностите на македонските патриоти во Ваташа, презел низа мерки за да го спречи народноолободителното движење на Македонците. Затоа од Скопје во Ваташа во јуни 1943 година бил испратен бугарскиот обласен директор Димитар Раев. Имајќи предвид дека ја губи контролата врз безбедноста во овој крај, тој се одлучил да преземе безмилосна и крвава акција. За таа идеја го известил и министерот за внатрешни работи во Софија со телеграма во која кажал дека ќе дејствува со јаки воени и полициски сили. Во акцијата биле вклучени велешкиот, битолскиот и прилепскиот полк, граничните подучастоци од Конско и Мрежичко, сите полициски сили од Тиквешијата и гевгелиско, специјалниот полициски одред од Скопје, една група од пет-шест полициски агенти од Скопје на чело со Борис Жуглов, а сите тие биле под команда на злогласниот бугарски полковник Љубен Апостолов. Според Петре Камчевски, историчар од Кавадарци, веднаш по доаѓањето на сите овие сили, започнал невиден терор врз цивилното население. Започнале претреси по куќите, психолошко заплашување со надлетување на авиони, исфрлање на летоци со пропаганден материјал за масовно предавање на партизаните. Биле запалени куќи и плевни во селата Ваташа, Ресава и Шивец. Бројот на стреланите се зголемил на скоро шеесет лица од кои 5 во Кавадарци, 4 во Неготино, 4 во Шивец, по 5 во Дреново и Мрамор…Полициските мерки во овој крај биле особено засилени на 14 јуни 1943 година а кулминирале со кравиот настан од 16 јуни 1943 година кога биле стрелани 12 младинци од Ваташа, меѓу кои имало и деца кои немале наполнето ни 15 години. Пишува: Блаже МИНЕВСКИ

Заев во Ваташа, “поддршка“ доби од 10 граѓани

Ивана Ефремовски — Mon, 06 Jul 2020 15:34:07 +0000

Нема заинтересираност за настаните кои ги организира лидерот на СДСМ, Зоран Заев. Тој отиде во Ваташа да ја промовира програмата на СДСМ и доби поддршка од мал број на граѓани.

Проектот за рекреативна патека до Моклиште претставен пред ваташани

Ристе Здравков — Sat, 22 Dec 2018 20:28:55 +0000

Јавна дебата во врска со изградба на рекреативна патека до Мoклиште, со жителите на Ваташа чии имоти ќе бидат зафатени од патеката, се одржа синоќа во Кавадарци. Се работи за патека од околу 7 километри. Проектот е изготвен и испланирани се финснсиите. Иницијаторот на идејата градоначалникот Митко Јанев и проектантот Трајче Грков информираа за проектот а со дискусија се вклучија и присутните. Патеката широка пет метри со дополнителни содржини за пешаци и велосипедисти, како и за туристи, ќе оди покрај реката „Луда Мара„ се до „Воденицата“ во Моклиште. Продолжуваат активностите околу реализацијата на оваа идеја од која сите ќе имаат бенефит, рече Јанчев. На средбата беа присутни и вработени во општинските служби кои исто така на сите присутни им одговараа на поставени прашања, а беа прочитани и лицата на кои треба да им биде експроприиран имот а се кажаа и квадратните метри кои би требало да бидат експроприирани.

ФОТО: Автомобил слета во реката Луда Мара

Дарко Андоновски — Tue, 01 May 2018 16:21:23 +0000

Автомобил слета во реката Луда Мара од последниот мост на излезот од кавадаречкото село Ваташа. Од службата за итна медицинска помош при Здравствениот дом Кавадарци и кавадаречката полиција за МИА ја потврдија сообраќајната несреќа. Засега, како што велат, не можат да дадат повеќе детали. Од полицијата најавија информации дека ќе има во текот на денот.