Во далечното минато денот траел 19 часа бидејќи Месечината била поблиску до Земјата. Научниците објаснија како растојанието помеѓу Месечината и Земјата и другите природни околности влијаат на должината на денот.

Геофизичарот на Институтот за геологија и геофизика на Кинеската академија на науките Рос Мичел изјави дека со текот на времето, како што рече, Месечината ја украла ротационата енергија на Земјата за да ја премести понатаму во орбитата, односно подалеку од Земјата. Мичел е водечки автор на студијата посветена на должината на денот, која беше објавена во научното списание Nature Geoscience.

„Повеќето модели на ротација на Земјата покажуваат дека должината на денот била пократка во минатото“, вели Уве Киршер, коавтор на студијата и соработник на австралискиот универзитет Куртин.

Сепак, Мичел и Киршер не забележале стабилни промени во должината на денот во минатото. Како што пишува Jerusalem Post, геолозите некогаш користеле траги на специјални седиментни карпи за да ја измерат должината на денот. Имено, на нив имало траги од плимата и осеката. Ова овозможи да се одреди бројот на часови во еден ден. Сепак, трагите од плимата и осеката се ретки, па дури и оние што биле зачувани често се оспоруваат.

Сепак, постои уште еден начин да се процени должината на денот. Циклостратиграфијата е геолошка метода во која се користат ритмички седиментни слоеви за откривање на астрономските „миланковички циклуси“ кои одразуваат како промените во орбитата и ротацијата на Земјата влијаат на климата.

„Двата „Миланковички циклуси“ – прецесија и наклон – се поврзани со осцилацијата и навалувањето на ротацијата на Земјата во вселената. Побрзата ротација на Земјата во минатото е забележлива во периодот на пократка прецесија и навалување“, вели Киршнер.

Една од недокажаните теории е дека должината на денот се стабилизирала во далечното минато. Покрај плимата и осеката на океаните предизвикани од влијанието на Месечината, Земјата има и соларни плими поврзани со загревањето на атмосферата во текот на денот. Атмосферските плими на Сонцето не се толку силни како плимата и осеката на океаните, но тоа не е секогаш случај. Додека Месечината ја успорува ротацијата на Земјата, Сонцето ја забрзува.

„Во минатото овие две спротивставени сили станаа еднакви една со друга, што резултираше со тоа што должината на денот престанува да се менува и останува константна одреден временски период“, нагласи Киршнер, а токму тоа го покажа споменатото истражување.

Според него, должината на денот престанала да се менува на 19 часа, а тоа се случило пред една до две милијарди години, пишува Jerusalem Post.