Неопходно е да се молиме не само кога се чувствуваме расположени за молитва, туку и кога немаме желби или склоности за молитва, кога мрзеливоста , спиењето, заборавот и други работи нè оддалечуваат од молитвата.
Добро запомни ги овие зборови на патријархот Павле, бидејќи мудроста што извира од секоја негова реченица ја облагородува душата.Неговите проповеди за важноста на молитвата се спас за секој верник, особено кога ќе се најде во тешка животна ситуација .
Молитвата е подигање на умот и срцето кон Бога. Со него човекот се искачува на хорите на ангелите и станува учесник во нивното блаженство. Молитвата е богоугодниот темјан, најбезбедниот мост за преминување на искушенијата на животните бранови, непобедливата карпа на сите верници, мирното прибежиште, божествената облека, која ја облекува душата со голема добрина и убавина.
Молитвата е мајка на сите добри дела, чувар на чистотата на телото, печат на невиноста, сигурна ограда против сета итрина на нашиот вечен непријател – ѓаволот.
Тој го прогонува непријателот во името на Христос, затоа што нема посилен од тоа што значи на небото или на земјата. Молитвата е просветлување на умот, секира на очајот, разбивање на тагата, раѓање на надежта, ублажување на гневот, застапник на сите што се судени, радост на оние кои се во затвор, спасение на оние кои умираат- рече патријархот.
Ноќта, како што рече, е најпогодна за самостојна молитва, бидејќи тогаш е двојно посилна.
Тогаш сè се смирува, а молитвата што Му се принесува на Бога во ноќната тишина, од длабочините на срцето, се услишува и двојната благодат Божја се спушта на душата.
За време на таквата молитва, сезлобниот непријател се крева со особено голема сила и ги удира поклониците со многу искушенија, стравови и искушенија, но тогаш благодатта Божја се умножува заради духовна помош.
Патријархот Павле особено истакна дека е многу подобро да се читаат молитви од молитвеникот отколку да се кажуваат на памет.
Ова особено важи за почетниците и за слабите. Затоа во православната црква се што се чита или пее обично, без разлика како се знаело напамет, се пее со читање од книга. Таквиот ум потопен во молитвени зборови не бега лесно во разни правци. Ако умот не може да се задржи и потопи во зборовите на светите отци, тогаш треба да читате тивко, колку што можете да се слушнете.
Овој вид на молитва особено вреди да се молиме насамо. Во општеството нашата молитва да биде тивка, за да не се наруши ничија молитва – советуваше и додаде: Во молитвата не треба многу да ги оптоварувате нервите, ниту да воздивте премногу длабоко, вдишувајќи воздух, ниту да ја држите главата крената и назад, бидејќи сето тоа е штетно.
Треба да се моли тивко, со длабоки, но нечујни воздишки, наведнати глави до земја, спокојно и одвреме-навреме да се гледаат во светите икони, како оние кои навистина се чувствуваат грешни пред Бога.
Кратки молитви во секоја прилика, Патријархот Павле го цитираше Светиот апостол: „ Молете се непрекинато за да не паднете во искушение. ”
Постојаната молитва не се состои само во тоа што секогаш се молиме туку постојано се сеќаваме на Бога и го чувствуваме секогаш пред нас додека ги гледа сите наши дела, намери и мисли.
Затоа, прекрасна навика е во секоја прилика и работа да му се обраќаме на Господа од срце и со кратки молитви, првично со: „ Боже, помогни! Господи, благослови ме! “, А на крајот со:„ Слава Ти Господи! Фала ти Боже! ”
Во ненадејна неволја, какво било искушение: „Господи, спаси! Боже, биди милостив кон мене грешникот! Господи Исусе Христе, сине Божји, помилуј ме мене грешникот! Пресвета Богородица, спаси не!“
