Со одржување на традиционалниот марш до планината Петлец во беровско Русиново денеска се величаше ликот и делото на Даме Груев. Традиционалниот марш во организација на ОК ВМРО ДПМНЕ Берово, собра околу 100 учесници кои најпрво присуствуваа на панихида на гробиштата во Русиново, од каде присутните , се упатија и положија цвеќе на спомен обележјето во центарот на селото каде имаа и свое обраќање.
-Понесени од истрајноста и силното чувство за слобода на сосптвената татковина, жедни за слобода како и сите други народи, оваа наша Македонија роди синови кои денес станаа симбол, мотив и емоција која е длабоко втемелена во нашата потсвест, во нашата душа и тело, и затоа денес сме овде да им оддадеме достојна почит на сите загинати револуционери кои својот живот го дадоа за оваа грутка земја Македонија. Денес сме овде, храбро и горди пред бистата на херојот и револуционерот Ние, неговите потомци, луѓето кој го носат неговиот завет херојот за кој го славиме и величиме неговото име, Дамјан Груев – беше истакнато на говорот од страна на Наташа Ваканска пред споменикот на Даме Груев во Русиново.
На настаност традиционално како и секоја година присуствуваше ипратеникот во Собранието на Република Македонија од редовите на ВМРО-ДПМНЕ, Драган Ковачки, како и гости од неколку градови во државата.
Инаку апостолот на македонското револуционерно движење Даме Груев за граѓаните не беровско Русиново е од огромно значање и преставаува симбол на селото и симбол на истрајноста во борбата за слобода.
Даме Груев бил револуционер кој едноставно живеел со неговата изрека: ДОСТА Е! ДОСТА Е, ПОДОБРО УЖАСЕН КРАЈ, ОТКОЛКУ УЖАС БЕЗ КРАЈ!
Или онаа другата мисла на Даме: СЛОБОДАТА Е ГОЛЕМО НЕШТО – ТАА БАРА МНОГУ ЖРТВИ! Токму овие мисли на Дамјан Груев зборуваат за неговата саможртва и непокор кој го носел во себе. Аманетот кој го оставил се зборови искажани со мака и болка а не со леснотија и убавина. Поминаа 116 години од смртта на овој голем македонски син. Тој ден чесните селани од село Русиново го погребаа во дворот на селската црква заедно со своите соборци Атанас Карчев и Сандо Китанов, во далечната 1906 година, и од овој ден историската трага на овие македонски херои остана запишана во историјата на МАКЕДОНИЈА. Дамјан Груев, токму на врвот Петлец почина како и што живееше: храбро, тврдокорно, со мислите и заветот за самостојна и слободна МАКЕДОНИЈА!
