Таткото, кој потекнува од Брчко, рекол „нема проблем”, сестрата не се бунела, а неговата мајка не била воодушевена. Воодушевен бил Душан, кој од мал го сакал православието.

– Таткото е, да речеме, атеист. Тој не ми бранеше, ми рече: „Сине, ако одлучиш така, прави така “. И јас, со Божја помош (крштавање) 2016 година, на 8-ми мај, на Марковден, се крстев во манастирот Бањаска, со игуменот отец Данил, се сеќава Душан.

Тој го зел името по династијата Обреновиќ, името на царот Душан и славата св. Јован. Повеќето пријатели од Косовска Митровица ја прифатија неговата одлука, но има и сограѓани на кои не им се допаднало ова.

– Има некои кои се вознемируваат, некои од градот, некои муслимани исмаилчани, им смета што сум крстен. Постојат некои православни христијани на кои им смета и ми дофрлаат разни работи по улица, но не ми е гајле. Бог е оној кој ќе им суди на сите, не ми е гајле за тоа. Не ги мразам – вели Душан.

Тоа е неговата приказна.