Многумина сметаат дека е среќа да се имаат вакви дупчиња, бидејќи го подобруваат изгледот на телото, а уште повеќе се забележуваат на телата кои немаат многу маснотии и имаат изградени мускули.

Овие длабнатини се многу почести и поизразени кај жените, а уште од античко време се сметале за убави и секси, па затоа го добиле името по Венера, староримската божица на убавината и љубовта, или кај мажите по Аполон, грчко-римскиот бог на машката убавина.

Професионалното латинско име за нив би било fossae lumbales laterales, односно лумбални странични вдлабнатини, а тие всушност се само површински одраз од надворешната страна на карличните коски со тркалезната коска. Тие се „одговорни“ за краток лигамент кој се протега од споменатиот дел на ‘рбетот до кожата.

Тие немаат никаква врска со какви било здравствени проблеми, дури ни со проблеми во долниот дел на грбот. Напротив, тие обично се сметаат за знак за добра генетика, подобра циркулација на крвта и пониско ниво на маснотии, иако може да се забележат и кај слабите и кај помалку витките луѓе.

Дупчињата на грбот, велат експертите, навистина се показател за сензуалност бидејќи луѓето кои ги имаат повеќе уживаат во интимните врски, а сето тоа затоа што помагаат за посилна циркулација на крвта.

Дупчињата на Венера или Аполо се едноставно резултат на генетиката, т.е. наследниот облик на коските во долниот дел на грбот, поради што не е можно да се создадат со диети или вежби за мускулите.