Едно љубопитно детенце сакало да дознае нешто повеќе за љубовта, па решило да ја праша својата мајка, а нејзиниот одговор со сигурност и вие добро ќе го запаметите.

Мајката и детето си шетале на плажа. Во еден момент детето ја запрашало:

„Мамо, како се чува љубовта?“

Мајката го погледната и одговорила:

„Земи малку песок и стисни го во дланката.“

Детето тоа го направило. Ја стегнало дланката и колку повеќе стегало толку повеќе песок му испаѓало од неа.

„Но мамо, песокот ми бега.“

„Знам, сега повторно отвори ја дланката.“

Детето ја послушало мајка си, но во тој момент дувнал ветар и го однел песокот од дланката.

„Ни вака не успевам да го задржам песокот.“

Детето се пожалило, а на тоа мајката му одговорила.

„Сега земи малку песок во раката и држи ја дланката во облик на лажица, доволно затворена да го заштитиш песокот, но и доволно отворена за да биде слободен.“

Детето тоа го направило и песокот останал на дланката, доволно заштитен од ветрот и доволно слободен за да не протече низ прстите.

„Така се чува љубовта.“