Предраг Живковиќ Тозовац почина денес како последица од коронавирусот. Голем српски композитор, текстописец, хармоникаш и пејач на народна музика, роден во 1936 година во Краљево. Неговиот татко се викал Светозар, а мајка му Будимка. Светозар беше хармоникаш кога сите го познаваа со прекарот Тоза. Оттука и прекарот на пејачката Тозовац.

Пејачот, чиј глас со децении нè следеше низ среќа и тага, имал многу тешко детство, во кое изгуби многу блиски луѓе.

Во октомври 1941 година, германската армија го застрелала неговиот татко, заедно со уште неколку илјади други граѓани на Краљево. Останал сам со неговата мајка и баба, за кои вели дека се бореле како лавици за да обезбедат повеќе или помалку нормален живот за неговото семејство.

Како што и самиот рече, тоа биле најстрашните години од неговиот живот и тој никогаш не успеал да ги избрише шокантните спомени од неговото сеќавање.

– Поминав многу. Тоа е страшна работа што не снајде, но имаше и полоши што не можат да се споредат. Окупација 41, зло над злото. Не смеете да рeирнете на улица, полициски час. Роден сум во Краљево во 1936 година и тој град беше најголемата српска жртва. Јас сум еден од оние сирачиња кои преживеале. Татко ми беше застрелан, мојот кум кој имаше 12 години. Тоа се страшни спомени – еднаш рече пејачот за Пинк.рс.

Пејачот често зборуваше за овој ужасен период што тој самиот не знае како преживеал:

– На четири години го изгубив татко ми. Тој, неговиот чичко и вујко биле застрелани од Германците. Краљево и Крагуевац се двајца српски Јасеновац.Жалта за татко ми никогаш не помина. Се сеќавам на него како во сон. Не дај Боже да сте ја живееле таа окупација. Ја имав најспособната баба на светот. Да не беше таа, немаше да преживеам. Таа успеа, ние никогаш не бевме без каша. Таа ме научи на песната „Вижњичица прачка Родила“ – зборуваше за домашните медиуми.