Често велиме дека не можеме да објасниме зошто се чувствуваме на одреден начин за некоја личност. Зошто со некои луѓе полесно се поврзуваме, а со други поврзувањето е тешко или незначајно.

Понекогаш изгледа како Бог да нѐ спојува со некои луѓе, како тие да ни се потребни во тој момент во нашиот живот. Тоа се луѓе кои нѐ учат на важна лекција за животот и за себеси.

Постои причина зошто Бог го придвижува нашето срце кон некоја конкретна личност и зошто со неа се поврзуваме со таа личност повеќе од другите. Кога ќе погледнеме назад, не постои ниту една личност кон која сме биле приврзани, а која не нѐ научила на нешто или не играла голема улога во нашиот развој и созревање. Иронијата е голема, бидејќи таквите луѓе само привремено биле дел од нашиот живот, а оставиле огромна тага на него.

Многу често, фазата во која сме во животот одредува какви луѓе привлекуваме кон себе. Изгледа како Бог да ни ги праќа вистинските луѓе во вистинско време. Тој ни дава одговори за животот преку овие луѓе. Нѐ просветлува доближувајќи нѐ до луѓето кои го вадат најдоброто од нас. Ни помага со тоа што не доближува до луѓе кои на некаков начин ја вадат силата од нас.

Понекогаш посакуваме тие луѓе да останат засекогаш во нашиот живот, но многу многу често тоа е невозможно. Не ни е судено тие да бидат во нашиот живот засекогаш. Бог ги носи само за одреден период, за да не направи подобри личности за оние кои ќе останат со нас засекогаш.

Често многу патиме и се нервираме бидејќи овие луѓе си заминуваат брзо од нашиот живот и си мислиме дека немаме среќа. Не сфаќаме и не можеме да прифатиме дека тие си заминуваат и дека Бог ни ги одзема од животот, по убавите времиња кои сме ги поминале со нив. Многу често, наместо да се инспирираме од приказната помината со нив, патиме долго по нив. Сепак, вистината е дека сите тие искуства ја носат вистинската живот во нашиот живот и нѐ учат како да се однесуваме со неа и како да ја цениме и почитуваме.

Мораме да имаме верба. Мораме да веруваме дека подобри времиња доаѓаат пред нас, а дека сите тие искуства се важни лекции во нашиот живот. Можеби тие луѓе биле како некакви ангели пратени да нѐ научат на некаква лекција и да не направат подобра личност, а потоа да одлетаат од нас.

Можеби и тие нѐ учат како да не се држиме до нешто или некого по секоја цена, како да бидеме радосни во убавите моменти, а да ја прифатиме вистината кога нив ќе ги снема и луѓето ќе си отидат. И, највеќе од сѐ: да веруваме во тоа дека Бог чува нешто подобро за нас.