Јас навистина не знам дали и тој самиот веруваше дека ќе заврши поинаку или можеби советниците околу него така го залажуваа. Човекот кој прелажа толку многу луѓе и кој само преку интриги и далавери стигна дотука, за натаму нека му ја мисли и треба да му ја мисли?!?
Дали глуми дека сака брзи избори или глуми дека е загрижен за здравјето на граѓаните, веќе не е ни важно. Важно е дека, со секој изминат ден, најголемиот измамник на македонската политичка сцена се’ повеќе и повеќе тоне во сопствените лаги.
Кога дивееше по нашите улици и уништуваше државен имот, поведе со себе луѓе на кои ни во малиот прст не им беше по интелект и памет. Поведе маса интелектуалци и стари партиски кадри. Сите ги прелажа. Сега моли Бога истите да го казнат, само со тоа што нема да му излезат на избори. Зашто, доколку тие излезат, голем е ризикот и сомнежот дали само ќе го поништат неговиот број? Тоа се само едни од одговорите на неговите лаги кои ќе ги дочека, кога – тогаш.
Од неговата измамничка политика штета виде и неговата партија, но најголемата штета останува на многу генерации Македонци и на Македонија. Не’ остави без име и идентитет, не’ остави без историја и јазик, не’ остави без скршен денар во џебовите и било каков зрак светлина во погледот кон иднината. На сето ова, се’уште се бори за гола власт, глумејќи дека е загрижен за нас, дека не стигнал се’ да доврши, дека има уште… Се прашувам: Што уште? Што уште остана за да го стави во промет овој пазарџија со туѓи судбини?
Дури и со нашето здравје направи пазар и калкулации. Кога му требаше или барем кога сметаше дека му треба, глумеше мангуп и херој (заедно со „супер-херојот“). Потоа, кога така процени тандемот, ја превртеа безгрижната состојба во ептен загрижувачка (што реално беше од самиот почеток или поточно од 26-ти февруари, а не од 18-ти март) и почнаа секојдневно да известуваат преку пресови за бројот на новозаразени и, како проаѓаа деновите, за починати. Постепено, како што ги правеа штабските анализи и пресметки и како што се одеше кон се’ поголемото тонење на губитникот, така почнуваа, паралелно со известувањата за новите цифри за заразени и починати, да известуваат и за оздравени (кои во прво време ги терминираа како излекувани).
И, денес, кога реално немаме никакво подобрување по однос на корона кризата, кога повторно имаме речиси исти, дури и повисоки бројки, кои секако се далеку од смирувачки, губитникот повторно лаже и сака да не’ води во изборен јунски масакр. Како „лидери“ по бројот на заразени, бројот на смртни случаи и бројот на спроведени тестови, ние треба да поверуваме на лажната смирувачка слика од страна на здравствените власти и да си го ризикуваме сопственото здравје заради паниката на губитникот?!? Мислам дека ова ќе биде и последниот обид за манипулација што Зоран Заев ќе се обиде да ја наметне. Се работи за здравјезагрозувачка манипулација и тешко дека ќе му помине, односно заради неа ќе му следи уште поголем изборен пораз.
Уште да не заборавиме дека на сред најголемата македонска криза, Заев повторно заигра со македонските национални чувства. И се’ така, на мајтап. Насмеан, лаже и гледа во очи. За него и неговите носители на листи нема важност делото на Гоце Делчев, ниту на светите Кирил и Методија. За нив добрососедските односи значат да се покориш на било каква желба на соседот, па макар таа да значи и крајно понижување и ништење на сопствената историја.
Нашата реалност е жална, благодарение на овој губитник, но ние сме подготвени да се бориме против неа и да застанеме цврсто на страната на вистината и на правдата. Нашата реалност е дека ни го испразнија буџетот на сметка на нивните хирови и неизживеани мигови. Нашата реалност е дека намалуваа плати заради кризата, а истовремено носеа уредби за исплата на хонорари и надоместоци на непостоечки институции и дека зголемуваа трошоци за исплата на плати за договорци, како и за други непродуктивни трошоци. Нашата реалност е дека немаат нашите специјалисти 100.000 денари плата, дека не се стигна до 500 евра просечна плата, дека студентите не добија студентски град, дека пензионерите остана измамени, дека нема нов клинички центар, дека нема автопат од Кичево до Охрид, ниту од Градско до Прилеп. Нашата реалност е дека една голема лага неславно си заминува во минатото.
Но, следува една нова и поинаква реалност… Реалност во која губитникот има да одговара за сите криминали и измами и реалност во која квалитетот и способноста ќе бидат единствениот клуч за отварање на портите кон успехот и благосостојбата на нашата Македонија.
Таа нова реалност останува да биде само далечен сон за губитникот, зашто тој во неа ќе биде онаму каде што и му е местото на еден криминалец, измамник и манипулатор. Тоа ќе биде неговата нормалност.
Дафина Стојановска
