Драган Кобиљски, српскиот одбојкар кој ја загуби ќерката Ема во масакрот во основното училиште „Владислав Рибникар“ во Врачар, на својот профил сподели објава во која си ја отвори душата – за болката и загубата, но и за неправдата со која се соочуваат родителите на убиените деца..

Тој напиша:

„Како да се размислува и како да се живее?

Зошто нè нарекуваат родители на деца „жртви“?

Нашите деца не беа убиени од несреќен сплет на околности, нашите деца беа убиени (застрелани, ликвидирани) со многу јасна намера, план и желба за смртен исход… ништо не се случи случајно… само некои од нив беа спасени случајно…

А како живеат, дишат, па дури и постојат родителите на убиените деца? Какво е детството и младоста за браќата и сестрите, каква е староста за бабите и дедовците? Каков е животот на ранетите, а какви се траумите на преживеаните?

Колку светови се всушност уништени?

Дали ова може да се поправи? – не! Дали децата можат да се вратат? – Неможам!

И дали е важно да се утврдат одговорностите во ова кривично дело? – Тоа е важно!

Важно е вакво нешто никогаш да не се повтори“.