Двајца поранешни премиери од Балканот се осудени за корупција во ист месец. Дали тоа значи дека услов корумпиран политичар да одговара е да му истече мандатот, објави денеска Би-Би-Си на српски јазик.

Во текстот се наведува дека поранешниот хрватски премиер Иво Санадер е осуден на 2,5 години затвор, а поранешниот македонски премиер Никола Груевски на две години затвор. Санадер поради воено профитерство, што е прва таква пресуда во историјата на Хрвтаска, додека Груевски е осуден бидејќи примил Мерцедес вреден 600.000 евра.

– Ако на некој политичар му истече мандатот често тоа може да биде услов против него да биде подигнато обвинение, а на крај осуден за корупција, изјави Немања Ненадиќ од „Транспарентност Србија“ за Би-Би-Си на срспки јазик.

Тој додаде дека проблем во Србија е тоа што не се гонат ниту поранешните функционери.

Процеси против висока корупција на Балканот во еден месец:

– 5 октомври 2018: Потврдена затворската казна за поранешниот македонски премиер Никола Груевски

– 21 октомври 2018: Полицијата на Албанија соопшти дека Арбен Чуко, поранешен генерален директор на албанските затвори уапсен е под обвинение за корупција.

– 22 октомври 2018: Поранешниот премиер на Хрватска и претстадел на Хрватска Деморкатска заедница (ХДЗ) Иво

Санадер осуден е за воено профитерство.

– 23 октомври 2018: Од 22 министри во косовската Влада, петмина се под обвиненија за различни кривични дела.
Според Ненадиќ, тоа што двајца премиера се осудени за корупција „не е показател дека некоја држава е покорумпирана од другите, туку е знак дека постои волја и подготвеност државата да се справи со корупцијата, па дури и на највисоко ниво“.

– Поголем проблем е што секогаш станува збор за поранешни политичари, оние кои веќе не се на власт, наведува Ненадиќ.

Тој додава дека во Србија дури ни тоа не се случува.

– Претходните власти ги сочинуваа бројни коалиции па политичарите не смееја на никого да му се спротивстават, бидејќи секогаш ќе оштетат некој коалициски партнер. Сега власта е апсолутна, а пак нема обвиненија, истакнува Ненадиќ.

Тој наведува дека „е тажно што во истражувачките новинарски текстови има многу повеќе докази за подигање обвиненија, но на нив никој не се осврнува“.