Ерве Ренар бил фудбалер, чистач, тренер на нисколигаши, работел во Виетнам, Франција, Англија, Мароко..

За време на играчката кариерата настапуваше во Кан, во нисколигашите Валур и Драгуњан, а кога ги „закачи копачките“, стана тренер. Од тоа не што можел да живее, па преку ден работел како чистач.

Во 2002 година отиде во помалку познат клуб во Шангај за да биде помошник-тренер. Потоа во Англија, каде што го презеде нисколигашот Кембриџ. Потоа следеше преселба во Виетнам каде што го презеде Нам Дин, потоа се врати во Франција и две години на клупата на АС Шебур.

Ренар пристигна во Африка во 2008 година. Ја презеде Замбија и за две години направи чудо. Ги однесе до Африканскиот куп на нации, а Замбија во 2010 година успеа да стигне до четвртфиналето за првпат по 14 години.

Потоа помина една година во Ангола и Алжир, а во 2011 година беше вратен на кормилото на репрезентацијата на Замбија, па стана национален херој, бидејќи со Замбија го освои првиот трофеј од Купот на нации.

Тоа не им недостигаше во ФС Брегот на Слоновата Коска, откако помина една година на клупата на Сошо, веднаш го доведоа и со него го освоија Купот на нациите во 2015 година. Повторно доби шанса во татковината на кратко, го водеше Лил една година, а потоа се врати на селекторската функција. Тој го предводеше Мароко до Светското првенство во 2016 година, а кога доби отказ по Купот на нации во 2019 година, реагираше Саудиска Арабија.

Тој ја однесе репрезентацијата на СП 2022, пред мечот со Аргентина никој не го постави прашањето за победникот, туку колку голови ќе примат.