Дали би користеле храна која е веќе делумно „сварена“ во вашата исхрана? Најверојатно не. Но, тоа е токму она што го правиме кога консумираме многу популарни прехранбени производи – како што се многу лебови, чипсови и други закуски, како и замрзнати оброци кои се претходно рафинирани, мелени, подгреани, стопени, обликувани, екструдирани и збогатени со адитиви.
Постојат бројни истражувања кои укажуваат дека степенот на индустриска преработка на кој е изложена храната може драстично да го промени нејзиното влијание врз организмот. Оваа обработка влијае на апетитот, хормоните, зголемувањето на телесната тежина и веројатноста за дебелеење и хронични заболувања. Екстремната обработка произведува прехранбени производи кои нашето тело може многу лесно да ги апсорбира, како веќе однапред да се сварени.
Многу производи се дизајнирани да ги измамат нашите механизми за ситост, што нè поттикнува на прејадување и го зголемува ризикот од дебелеење, на големо задоволство на производителите на храна кои ќе ја зголемат својата продажба.
Експертите усвоија име за храна која е толку индустриски манипулирана што големо прашање е колку е корисна за нас – ултра-обработена храна.
Ултра-обработената храна е, според класификацијата НОВА, „формулација на состојки, главно само за индустриска употреба, добиени со серија индустриски процеси“. Што значи тоа практично? Целата храна што можеме да ја купиме во продавницата поминала низ одредено ниво на обработка пред да стигне до продавницата. Но, ултра-обработената храна се прави од едноставни состојки во индустриски производи со необични комбинации на вкусови, адитиви и текстури, од кои многу не се наоѓаат во природата.
Ултра преработената храна претставува важен и растечки дел од снабдувањето со храна во светот. Неодамнешните студии покажаа дека оваа храна сочинува значителен процент од околу 50-60 проценти од внесот на енергија во вообичаената исхрана на просечниот граѓанин во развиените земји. Некои студии открија поврзаност помеѓу процентот на ултра-обработена храна во исхраната со дебелината и метаболичкиот синдром.
Една голема студија во Франција, исто така, откри врска помеѓу употребата на ултра-обработена храна и зголемената инциденца на кардиоваскуларни болести, дијабетес, депресија и рак.
Многу ултра-обработена храна започнува со житарки богати со влакна како пченица, ориз, овес и пченка.
Прехранбените компании користат челични ролери со голема брзина за мелење на овие зрна во брашно или мали честички. Во некои случаи, зрната се рафинирани, што значи дека нивните влакна и компоненти богати со хранливи материи, трици и микроб, се отстранети. Скробовите рафинирани на овој начин често се користат за згуснување и подобрување на „чувството на устата“ на преработената храна како што се пудинзи, сосови, преливи за салати, конзервирана храна, чорби и печива. Но, тие се користат и за правење разновидна друга ултра-обработена храна преку техника на производство наречена готвење со истиснување.
Екструдерите за готвење создадоа индустрија од повеќе милијарди долари: тие се широко користени од прехранбените компании за масовно производство на многу спакувана храна со скроб и шеќер што се наоѓаат на полиците на продавниците за храна.
